«Ένα από τα σημαντικότερα
μυθιστορήματα τού 20ού αιώνα»
The Times Literary Supplement
Από τα Γερμανικά Στρατόπεδα Εξόντωσης στα Σοβιετικά Στρατόπεδα Εργασίας και από τα φλεγόμενα ερείπια του Στάλινγκραντ στα ανακριτικά γραφεία της μεταπολεμικής Μόσχας, τα μέλη και οι φίλοι της οικογένειας Σαπόσνικοβ προσπαθούν να ξεφύγουν από τα νύχια του πιο απάνθρωπου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα. Πολεμούν, ερωτεύονται, ελπίζουν, απογοητεύονται, καταρρέουν, αρπάζονται από τα πιστεύω τους και συνεχίζουν, ενώ γύρω τους όλο και στενεύει ο κλοιός του ολοκληρωτισμού.
Η συγκλονιστική εποποιία Ζωή και Πεπρωμένο κατασχέθηκε το 1961 από την KGB, αφού, σύμφωνα με τον ηγέτη της «αποσταλινοποίησης» Νικήτα Χρουτσόφ, δεν ήταν παρά άλλη μια πυρηνική κεφαλή στραμμένη κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Η ελεύθερη έκδοσή του, το 1990, αποκάλυψε ένα αριστούργημα που μόνο με το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι θα μπορούσε να συγκριθεί σε ρεαλισμό και τρυφερότητα, πίστη και ανθρωπιά.
«Ένα πανόραμα της ρωσικής κοινωνίας στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και γι’ αυτό ένα από τα θεμελιώδη βιβλία τού 20ού αιώνα».
The New York Review of Books
«Ένα σπουδαίο βιβλίο, ένα αριστούργημα, ένα βιβλίο που μόνο ένας Ρώσος θα μπορούσε να γράψει».
The Wall Street Journal
«Όπως συνηθίζεται στα κλασικά ρωσικά μυθιστορήματα, δεκάδες χαρακτήρες -συμπεριλαμβανομένων του Χίτλερ και του Στάλιν- περιπλανούνται στις σελίδες του. Εδώ δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί" ούτε μελοδραματικές σκηνές. Κάθε λέξη είναι ειλικρινής, διαυγής, σίγουρη γι’ αυτό που λέει».
National Review
«Τεράστιο βάθος συναισθημάτων και μυθοπλαστικό μεγαλείο».
London Review of Books
«Είναι θέμα χρόνου να αναγνωριστεί ο Γκρόσμαν ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς τού 20ού αιώνα. Το Ζωή και Πεπρωμένο είναι ένα βιβλίο που επιβάλλεται να συζητηθεί».
The Guardian
«Διαβάστε το και θα νοιώσετε ευγνώμονες που ο 20ός αιώνας γέννησε έναν τόσο βαθυστόχαστο κήρυκα του ανθρωπισμού. Οι δοκιμασίες και οι εξομολογήσεις των ηρώων του μας δίνουν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές καταβάσεις στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, που μπορεί κανείς να βρει στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ένα μυθιστόρημα που δεν γνωρίζει χρονικά όρια».
The Washington Post World Book
«Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο, ένα οικογενειακό έπος, ένα πολιτικό μυθιστόρημα, ένα ερωτικό μυθιστόρημα... Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα».
Le Journal du Dimanche
«Ένα πανόραμα της ρωσικής κοινωνίας στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και γι’ αυτό ένα από τα θεμελιώδη βιβλία του 20ού αιώνα».
New York Review of Books
*
«Ένα σπουδαίο βιβλίο, ένα αριστούργημα, ένα βιβλίο που μόνο ένας Ρώσος θα μπορούσε να γράψει».
The Wall Street Journal
*
«Κάνει κάτι που κανένα μυθιστόρημα δεν έκανε μέχρι τώρα: παρουσιάζει τους κομμουνιστές ως απλούς, καθημερινούς ανθρώπους και όχι ως προβλέψιμες ενσαρκώσεις του κακού».
Vogue
*
«Όπως συνηθίζεται στα κλασικά ρωσικά μυθιστορήματα, δεκάδες χαρακτήρες -συμπεριλαμβανομένων του Χίτλερ και του Στάλιν- περιπλανούνται στις σελίδες του. Εδώ δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί" ούτε μελοδραματικές σκηνές. Κάθε λέξη είναι ειλικρινής, διαυγής, σίγουρη γι’ αυτό που λέει».
National Review
*
«Τεράστιο βάθος συναισθημάτων και μυθοπλαστικό μεγαλείο».
London Review of Books
*
«Είναι θέμα χρόνου να αναγνωριστεί ο Γκρόσμαν ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Το Ζωή και Πεπρωμένο είναι ένα βιβλίο που επιβάλλεται να συζητηθεί».
The Guardian
*
«Ένα από τα σημαντικότερα ρωσικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα».
Daily Telegraph
*
«Το σπουδαιότερο ρωσικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα. Συναρπάζει και εμπνέει, με το ηθικό του ανάστημα».
Foreign Policy
*
«Το Ζωή και Πεπρωμένο είναι πάνω απ’ όλα ένας ύμνος στην αντοχή που μπορεί να δείξει η ανθρώπινη ψυχή, όταν ο τρόμος προσπαθεί να την συντρίψει. Ένα γενναίο βιβλίο».
The Wall Street Journal
*
«Διαβάστε το και θα νιώσετε ευγνώμονες που ο 20ός αιώνας γέννησε έναν τόσο βαθυστόχαστο κήρυκα του ανθρωπισμού. Οι δοκιμασίες και οι εξομολογήσεις των ηρώων του μας δίνουν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές καταβάσεις στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, που μπορεί κανείς να βρει στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ένα μυθιστόρημα που δεν γνωρίζει χρονικά όρια».
Washington Post World Book
*
«Φαινομενικά, το Ζωή και Πεπρωμένο ασχολείται με τον πόλεμο. Το πραγματικό του θέμα, όμως, είναι η δύναμη της καλοσύνης απέναντι στην αποκτήνωση που επιβάλλει ο ολοκληρωτισμός».
The Wall Street Journal blog
*
«Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο, ένα οικογενειακό έπος, ένα πολιτικό μυθιστόρημα, ένα ερωτικό μυθιστόρημα... Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα».
Le Journal du Dimanche
*
«Δεν γράφονται πια τέτοια μυθιστορήματα στη Δύση».
George Steiner
*
«Ένα από τα πιο εντυπωσιακά λογοτεχνικά κατορθώματα του 20ού αιώνα. Ένα νέο Πόλεμος και Ειρήνη, που αποπνέει τη βαθιά ανθρωπιά των ιστοριών του Τσέχοβ».
Le Monde
Ο Βασίλι Σεμιόνοβιτς Γκρόσμαν γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1905 στην πόλη Μπερντίτσεβ της Ουκρανίας, που εκείνη την εποχή ήταν έδρα της μεγαλύτερης εβραϊκής κοινότητας στην Ανατολική Ευρώπη. Ο πατέρας του, ένας Μενσεβίκος σπουδασμένος στο εξωτερικό, ήταν χημικός μηχανικός και η μητέρα του, καθηγήτρια γαλλικών. Οι γονείς του χώρισαν νωρίς και ο Βασίλι μεγάλωσε με τη μητέρα του. Το 1922 αποφοίτησε από Γυμνάσιο του Κιέβου και εγγράφηκε στο Τμήμα Χημείας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, απΆ όπου αποφοίτησε το 1929. Στη συνέχεια εργάστηκε ως μηχανολόγος, υπεύθυνος για τα μέτρα εργατικής ασφάλειας, σε ανθρακωρυχείο του Ντόνετσκ, στο Περιφερικό Ινστιτούτο Παθολογίας της Ουκρανίας και στο Τμήμα Χημείας της Ιατρικής Σχολής «Στάλιν». Παράλληλα άρχισε να γράφει τα πρώτα του διηγήματα, με θέματα παρμένα από τον εμφύλιο πόλεμο και τη ζωή των ανθρακωρύχων. Το 1933 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα. Εκεί, η δημοσίευση του διηγήματός του Στην Πόλη του Μπερντίτσεφ, έγινε αφορμή να γνωριστεί με τον Μαξίμ Γκόρκι και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοβ, οι οποίοι τον βοήθησαν να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα: Γκλιούκαουβ. Η έκδοση του πρώτου τόμου του μυθιστορήματος Στεπάν Κολτσούγκιν [1937-40], στο οποίο περιέγραφε την πνευματική ολοκλήρωση ενός νεαρού Μπολσεβίκου εργάτη, του άνοιξε τις πόρτες της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων και τον δρόμο για μιαν επιτυχημένη συγγραφική πορεία. Το βιβλίο προτάθηκε για το Βραβείο Στάλιν, αλλά δεν έφτασε στην τελική λίστα, επειδή η στάση του συγγραφέα απέναντι στους Μενσεβίκους δεν ήταν αρκετά εχθρική. Στη διάρκεια των εκκαθαρίσεων του 1937, συνελήφθησαν πολλοί φίλοι και συγγενείς του, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, την οποία κατάφερε να απελευθερώσει μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Στο μεταξύ είχε αφιερωθεί αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Η ρεαλιστική γραφή του -εξαιρουμένων των εκτενών χωρίων με φιλοσοφική διάθεση, τα οποία ωστόσο δεν παραβίαζαν ανοιχτά την καθεστωτική ιδεολογία- βρισκόταν εντός των ορίων του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Εξάλλου, ο Γκρόσμαν δεν εγκατέλειψε ποτέ το όραμα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Τον Ιούνιο του 1941, με την κήρυξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή ως πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας του Κόκκινου Στρατού Ερυθρός Αστέρας. Έτσι, έγινε αυτόπτης μάρτυς τόσο της αιματηρής ήττας του ρωσικού στρατού όσο και της ηρωικής αντεπίθεσής του. Πολέμησε στο Στάλινγκραντ μέχρι και την τελευταία μέρα. Παρασημοφορήθηκε και προβιβάστηκε σε αντισυνταγματάρχη, για την αυτοθυσία που επέδειξε. Όταν ο Κόκκινος Στρατός άρχισε την προέλασή του προς το Βερολίνο, ο Γκρόσμαν ήταν ένας από τους πρώτους ανταποκριτές που μπήκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης του Μαϊντάνεκ και της Τρεμπλίνκα. Το διήγημά του Η Κόλαση της Τρεμπλίνκα υπήρξε η πρώτη γραπτή μαρτυρία για τα ναζιστικά στρατόπεδα. Μετά το τέλος του πολέμου, συνεργάστηκε με τον Ιλιά Έρενμπουργκ για τη σύνταξη της Μαύρης Βίβλου, μιας λεπτομερούς παρουσίασης της γενοκτονίας των Εβραίων στα κατεχόμενα από τους Γερμανούς εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Η αποκάλυψη του μεγέθους της θηριωδίας των Γερμανών, θύμα της οποίας έπεσε πολύ νωρίς η μητέρα του, «έκανε» τον Γκρόσμαν Εβραίο, ακριβώς όπως την ¶ννα Σεμιόνοβα, στο Ζωή και Πεπρωμένο. Γράφει στον γιο της Βίκτωρα Στρουμ: «Δες, εγώ δεν ένοιωσα ποτέ Εβραία. Από παιδί έκανα παρέα με Ρώσους. Οι αγαπημένοι μου ποιητές ήταν ο Πούσκιν και ο Νεκράσοβ. Το έργο που με έκανε πραγματικά να κλάψω -μαζί με όλους τους θεατές: αγροτικούς γιατρούς- ήταν ο Θείος Βάνιας του Τσέχοβ, από τον Στανισλάβσκη. Και στα δεκατέσσερά μου, Βιτιένκα, όταν η οικογένειά μας ετοιμαζόταν να μεταναστεύσει στη Νότιο Αμερική, είπα στον πατέρα μου: «Καλύτερα να πέσω να πνιγώ παρά νΆ αφήσω τη Ρωσία». Και δεν πήγα. Ωστόσο, στη διάρκεια αυτών των φρικτών ημερών, η καρδιά μου γέμισε μητρική τρυφερότητα για τον εβραϊκό λαό. Ποτέ δεν είχα νοιώσει τόση αγάπη. Μου θυμίζει την αγάπη μου για σένα, ακριβέ μου γιε». Έκτοτε, ο Γκρόσμαν δεν θα αναγνωρίζει καμιά πολιτική αρχή ανώτερη από την αλήθεια. Και αρχίζουν οι «προστριβές», με πρώτο περιστατικό τη σκληρή επίθεση που δέχθηκε από τις στήλες της κομματικής εφημερίδας Πράβδα το ανέβασμα του θεατρικού έργου του Αν Πιστεύετε τους Πυθαγορείους. Στο μεταξύ, γράφει το πρώτο μέρος ενός μυθιστορήματος με θέμα τη ζωή των μελών μιας ρωσικής οικογένειας, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Με τον τίτλο Δίκαιη Επιδίωξη δημοσιεύεται σε συνέχειες στο περιοδικό Νέος Κόσμος και κατηγορείται για σοβαρά ιδεολογικά σφάλματα, με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορήσει σε βιβλίο παρά μόνο μετά από τον θάνατο του Στάλιν, παρΆ όλο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξαιρετικά φιλικό προς το καθεστώς. Η επίθεση αυτή κινητοποιεί τον συγγραφέα, που αρχίζει αμέσως να γράφει το δεύτερο μέρος, με τον τίτλο Ζωή και Πεπρωμένο. Χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει την πρώτη μορφή του έργου που τώρα είχε πάρει στο μυαλό του διαστάσεις «τολστοϊκής» εποποιίας. Το 1960 επιχείρησε να δημοσιεύσει το Ζωή και Πεπρωμένο, αλλά η ύπαρξή του τέθηκε υπόψη του κομματικού μηχανισμού. Το χειρόγραφο όχι μόνο δεν μπόρεσε να εκδοθεί, αλλά κλάπηκε από την Κα-Γκε-Μπε! Στις 14 Φεβρουαρίου του 1961, δύο κρατικοί πράκτορες μπήκαν στο σπίτι του και πήραν τα πάντα: το χειρόγραφο, το δακτυλογραφημένο αντίγραφο, το καρμπόν και τη μελανοταινία της γραφομηχανής, για να αποκλειστεί κάθε δυνατότητα αναπαραγωγής έστω και μιας πρότασης. Όλες οι προσπάθειές του να πάρει πίσω το χειρόγραφό του έπεσαν στο κενό. Ο Μιχαήλ Σουσλόφ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος, του είπε πως το βιβλίο του δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στη Σοβιετική ένωση πριν περάσουν διακόσια ή τριακόσια χρόνια. Στην απάντησή του, ο αρχικομισάριος σημείωνε: «Δεν έχω διαβάσει το μυθιστόρημα, αλλά διάβασα προσεκτικά τις αξιολογήσεις του χειρογράφου, που περιέχουν εκτενή αποσπάσματα. Γιατί θα πρέπει να προσθέσουμε το βιβλίο αυτό στις τόσες ατομικές βόμβες που μας σημαδεύουν; Γιατί θα πρέπει να εκδώσουμε ένα βιβλίο που θέτει σε δημόσιο διάλογο την αναγκαιότητα ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης;» Ο ηγέτης της «αποσταλινοποίησης», Χρουστσόφ, απλά δεν απάντησε στην επιστολή με την οποία ο Γκρόσμαν απαιτούσε να του παραδοθεί το χειρόγραφο. Έτσι, ο συγγραφέας πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του τσακισμένος ψυχικά από τη μεγάλη απώλεια. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1964, πέθανε, από καρκίνο του στομάχου.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος έχει την εντύπωση πως ο πόλεμος δεν αφήνει μέσα του ανεξίτηλα ίχνη, μα αν είναι πράγματι άνθρωπος, διαπιστώνει πως η εντύπωσή...
Μια νουβέλα που χρησιμοποιεί την τεχνική της αστυνομικής πλοκής, προκειμένου να βάλει τον αναγνώστη στο παιχνίδι της αποδικωποίησης ενός γρίφου: Τίνος...
Το βιβλίο αυτό είναι ένα όνειρο... πλεγμένο με αίμα, μνήμες και ιεροτελεστίες, με λόγο αισθησιακό, ζωντανό, άγριο, τρομαχτικό και συνάμα μαγικό. Το μυθιστόρημα...
Όπως και στα τρία προηγούμενα βιβλία της, η Anchee Min μιλά και πάλι για τις δραματικές εμπειρίες της από την Πολιτιστική Επανάσταση που σημάδεψαν τα νιάτα...