Ο Φοίβος και η Καλυψώ είναι δίδυμα αδέρφια. Γιατί όμως θέλουν να δημιουργήσουν μια καινούργια οντολογία βασισμένη στον Νίτσε και τη φαινομενολογία; Φαίνεται πως μόνο ο Σόλωνας θα μπορούσε ν’ απαντήσει σε αυτό.
Ή και όχι. Γιατί κανένας από τους τρεις δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα όταν γνωρίστηκαν. Με άλλα λόγια, το βιβλίο αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα, που μοναδικό σκοπό έχει να πει την αλήθεια. Παράδοξο; Ίσως.
Αυτό όμως είναι το παράδοξο του Μηδενισμού. Που όπως και το παράδοξο του Κυρίλοβ, δεν μπορεί παρά να έχει τραγική έκβαση. Επειδή: Πώς μπορείς να θεμελιώσεις μια φιλοσοφία στη Βούληση, χωρίς να παραδεχτείς ότι η Βούληση είναι μια Αλήθεια ακόμα; Πώς να μην υποστηρίξεις ότι ως τέτοια, δεν χρειάζεται κάποιον να την πιστεύει, δηλαδή να θέλει να πείσει και τους άλλους για την ύπαρξή της, με κάθε μέσο, όπως είναι ακόμα και η τρέλα ή ο θάνατος; Πώς είναι δυνατόν να αποφύγεις να διακηρύξεις στο τέλος ότι το μόνο που υπάρχει είναι ο Εαυτός, ως κάποιος που μπορεί να θέλει να είναι αναγκασμένος να τα κάνει όλα αυτά, και να τα αναπαράγει, γιατί είναι η μοναδική αντικειμενική πραγματικότητα που ξέρουμε ότι δεν γκρεμίζεται, ως «πρώτη αιτία» του υποκειμενικού μας σύμπαντος; Αλλιώς, το Τίποτα θα έχασκε απέναντί μας, όχι σαν λέξη με ιστορικά τοποθετημένη σημασία, αλλά σαν μεταφυσική άβυσσος. Σαν ένα κακόγουστο κενό χωρίς κανένα εγγενές νόημα, το οποίο συνεπώς κάποιος που υπάρχει θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να θέλει να ΔΕΙ, ένα μη-νόημα, που όλοι οι άλλοι, πρόγονοι και σύγχρονοι, φαίνεται πως θέλουν να του απαγορέψουν και ταυτόχρονα να του επιβάλουν…
Μην κάνετε το λάθος να διαβάσετε την ιστορία τους σαν να μιλούσε για ανθρώπους. Πρόκειται μάλλον για μέλη μιας πολλαπλότητας, για κομμάτια ενός Εαυτού (ή τουλάχιστον, για τους ηθοποιούς των κομματιών αυτών), που εξιστορούν τα ίδια τους εαυτούς τους, σε πραγματικό χρόνο, όσο προσπαθούν να τους δημιουργήσουν για πρώτη φορά.
Κάτι ανάμεσα σε λογοτεχνία, φιλοσοφία και ποίηση. Μια νέα γλώσσα-καύσιμο, που ρίχνει φως σε μια πανταχού παρούσα τραγωδία-δυνατότητα, απελπιστικά σύγχρονη, κι όμως, για την οποία φαίνεται ότι δεν έχει μιλήσει ακόμα αρκετά κανένας.
| Είδος: | Βιβλίο |
| ISBN: | 978-960-606-337-4 |
| Αριθμός έκδοσης: | 1η |
| Έτος έκδοσης: | 2026 |
| Πρώτη έκδοση: | 2026 |
| Ενιαία Τιμή Βιβλίου: | Ναι (έως Ιούνιο 2027) |
| Εκδότης: | Εκδόσεις Γκοβόστη |
| Διαστάσεις: | 17Χ24 |
| Σελίδες: | 784 |
| Εικονογράφηση: | |
| Θεματική Ταξινόμηση: | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ |
«Ναι», είπε και η Κω. «Περισσότερο για κάποιον ποιητή μιλάς. Ή κάποιον ερωτευμένο…»
«Όχι! Δεν μιλάω για ποιητή κι ερωτευμένο. Γιατί τα είπες αυτά; Αυτοί θέλουν να πλάθουν ομορφαίνοντας αυτά που βλέπουν, τόσο πολύ, που δεν ξέρουν πια καθόλου, τίποτα, για την αλήθεια αυτού που βλέπουν. Τη φοβούνται αντί να την αγαπούν. Εγώ όμως, θέλω να πω την αλήθεια…»
«Άρα το είδος όρασης που περιγράφεις είναι ένας ερωτευμένος με την Αλήθεια». Ο Σαν συγκρατιέται για να μην γελάσει.
«Όχι βέβαια! Και η Αλήθεια αφηρημένη έννοια είναι. Εννοώ…»
«Τι εννοείς, λοιπόν;» ρώτησε η Κω.
«Εννοώ… Τίποτα. Μόνο αυτό: Τα ψέματα ας τα αφήσουμε για τους ερωτευμένους. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι άσχημη…
Γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1994 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ. Στη συνέχεια, φοίτησε στο Τμήμα Φιλοσοφίας της Πάτρας, όπου έζησε για τρία χρόνια. Μετά την επιστροφή της από την Πάτρα, ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην εστίαση. Συνεχίζει τις σπουδές της στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Πρόκειται για την πρώτη της απόπειρα στη μεγάλη φόρμα. Έχει γράψει αρκετά ποιήματα, πολλά από τα οποία περιλήφθηκαν στη συλλογή Για τη Γέφυρα (Λοκομοτίβα).
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
