Ο Χρίστος Χατζήπαπας με τη δοκιμασμένη λογοτεχνική πένα του καταθέτει επιλεγμένα δείγματα μικρής φόρμας, τα οποία αφιερώνει, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο ίδιος, σε όσους αγαπήσουν τη φυγή αυτή. Η φαρέτρα του Χατζήπαπα πάντοτε βιωματική και εξομολογητική, εδώ μετουσιώνεται σε έργο ζωής, με την καθαρά δηλωτική σημασία της έκφρασης, καθώς μέσα από αυτά τα διηγήματα θα διαβάσουμε για την ιστορία του αδελφού του, μια σχέση ζωής και μια απώλεια που τον στιγμάτισε βαθιά, το τέρας της κατάθλιψης και τον αγώνα του, σύντομες ιστορίες από την κυπριακή ύπαιθρο, τα πρώτα σκιρτήματα. Από όλα αυτά δεν απουσιάζουν ποτέ οι ιστορικές αναφορές, καθώς ο Χατζήπαπας έχει δέσει τη λογοτεχνική του πορεία άρρηκτα με το παρελθόν της βασανισμένης Κύπρου και νυν μέρους της υπό τουρκική κατοχή, ενώ δεν τον αφήνει ασυγκίνητο η γενοκτονία των Παλαιστινίων μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Παράλληλα, μνήμες από τη σχετικά σύντομη επαγγελματική του ζωή ως κτηνίατρος, συνθέτουν την ενότητα Κτηνιατρικά Ευτράπελα, όπου ο αναγνώστης θα εκτιμήσει βαθιά το λεπτό χιούμορ του συγγραφέα και θα ανακαλύψει ουσιαστικά μηνύματα μιας ζωής γεμάτη από εμπειρίες, κρυμμένα πίσω από καθημερινές αλληγορικές ιστορίες για χαριτωμένα ζώα και φοβερά κτήνη. Στο τελευταίο διήγημα ο συγγραφέας θα ανακαλέσει τη ρήση του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι πως «αποτελεί πολιτική “παράδοση” η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται». Κι ας εννοούσε άλλα είδη κτηνών...

ΣΤΗ ΦΑΡΕΤΡΑ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ

Ρολόι υπό ποίηση    
Έλα, πάρε μου τη λύπη     
Μαζικοί θάνατοι      

Μικρό χωριό, μεγάλη κακία     
Η καρέκλα ερωμένη      
Πες πως δεν είναι αλήθεια     
Προδότες όλοι σας!      
Ψηλαφώντας το αθέατο
με τον πεθαμένο αδελφό μου       
Ο Ιωσήφ στην Τράπεζα        
Η Σοβιετική Ένωση μου χρωστά
100 δυτικογερμανικά μάρκα      
Ένα ταξίδι ντροπής      

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

Καισαρική υπό βροχή       
Καισαρική ως μάθημα σε κορασίδες        
Γέννα στην αυλή       
Ο αιμομίκτης γάτος μου       
Ανθρωπόμορφο κτήνος       

Είπαν για το έργο του

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου, σε εκτενέστατη αναφορά του, (δες περ. Κυπριακή Εστία, σελ. 80-100, Ιού­λιος-Δεκέμβριος, 2019), για την τελευταία συλλογή διηγημάτων του «Αλλόφυλοι εραστές» καταλήγει αποφθεγματικά: «Ο Χρ. Χ.: Μια γερή πένα του καιρού μας». Για το διήγημα «Αυτοί που τρέχανε σαν άλογα» λέει πως δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από το αριστουργηματικό διήγημα «Ο Έρωτας στα χιόνια» του Παπαδιαμάντη. Ενώ, αναφερόμενος σε προηγούμενη συλλογή, χαρακτηρίζει το διήγημα «Βουκολικοί έρωτες», «σχεδόν παπαδιαμαντοεμπειρίκιο». Επισημαίνει ακόμη τον «γλωσσοκεντρισμό», στο έργο του, όπως ονόμασε ο Γ.Κ. τη μέριμνά του για τη γλώσσα. 

Ο Αλέξης Ζήρας, δίνει τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η τυραννία της ομορφιάς. Ο κόσμος του Χρ. Χ. και η δυναστεία των αισθήσεων» σε κριτική του για την παλαιότερη συλλογή «Το ασταθές βήμα». Ενώ στο οπισθόφυλλο των «Αλλόφυλων εραστών» σημειώνει: «Η μεταφορά ως τεχνική και ο συνειρμικός λόγος είναι δυο χαρακτηριστικά στοιχεία που τα συναντούμε στα πεζά του, ενώ, όταν θέλει να δημιουργήσει στον αναγνώστη την αίσθηση του παράδοξου ή την αίσθηση του συγκεχυμένου υποκειμενικού χρόνου, πάντοτε ο ρεαλισμός παραχωρεί τη θέση του στην ποιητική συναίρεση». 

Ο Αιμίλιος Σολωμού, συγγραφέας και κριτικός, αναφερόμενος στους «Αλλόφυλους εραστές», σημειώνει πως «δεν υπάρχει τίποτα μονοδιάστατο στα διηγήματα του Χρ. Χ. ούτε στη γλώσσα, ούτε στην αφήγηση, ούτε στη θεματική του. Κάτι που καταδεικνύει τη διαρκή έγνοια του και την ενσυνείδητη πάλη με τη γραφή. Αυτό καθιστά το έργο του εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Ο Γιώργος, Φράγκος, ποιητής και κριτικός, αποφαίνεται για τους «Αλλόφυλους εραστές». «Η προσέγγιση του συγγραφέα –να υπηρετεί οράματα, ιδανικά, πανανθρώπινες αξίες επιστρατεύοντας την ίδια τη ζωή με τα καθημερινά διδάγματά της– μας είναι γνώριμη από παλιά. Διατρέχει σχεδόν το σύνολο της πεζογραφικής εργασίας του… «οι έρωτές του είναι χωμάτινοι, γήινοι, αληθινοί, γεμάτοι σάρκα και πάθος, ορμές και γενετήσια ένστικτα».