Το χώμα
Εν μέσω της καριέρας μου της απατηλής
θα τυλιχτώ ολόκληρος με χώμα
το δέρμα και οι μύες μου θα θερμαίνονται ξανά
μες σε υγρή θερμότητα τονωτική
σα νΆ ανασταίνομαι
και το κορμί μέσα στα στοιχεία
θα σηκώνεται έχοντας θραφεί
από γαλήνη και δύναμη
Το πάθος μου για τη ζωή
δε θα Άναι θάνατος
και για την αγιότητα που απαιτεί
νΆ αφήσεις το δέρμα σου σε άλλα χέρια
για να ντυθούν και να κινηθούν αυτά
ενώ στέκεσαι αμέτοχος σε μια γωνία
και παρακολουθείς το θαύμα τους της επιβίωσης
και κοιτάς τα σημάδια των έργων σου
στο σώμα και τα έργα των άλλων
Μετανάστευση
Πάνω στα πεθαμένα φύλλα πανηγυρίζω
Δεν είναι πια μεσημέρι αλλά φωτίζει ένας παράξενος ήλιος
Αυτός ανήκει πιο πολύ στους ήλιους που αγάπησα
Τόσα χρώματα γερμένα στη γη λίγο πριν το θάνατο λίγο πριν τη ζωή
Σα γεύση από μετανάστευση έχει αυτό το πανηγύρι
Μόνο που είναι πιο στατικό σαν τη φύση
Που έτσι μας φαίνεται επειδή ακολουθεί αυστηρά τον εαυτό της
Φειδωλή αλλά πλούσια στη βεβαιότητά της ότι θα στηρίξει αιώνια
το πρόγραμμά της
Αυτή είναι μια μεταβατική στιγμή. Ας τη χαρούμε
Ας χαρούμε τα πεθαμένα όμορφα φύλλα που είναι τόσο ζωντανά
Δεν έχουν αρχίσει να ξεραίνονται
Τρυφερά και νευρώδη ακόμα
Στη μετακίνησή τους μετά θΆ ανθίσουν
Δεν είναι παρά μια μετανάστευση απΆ το ένα σημείο στο άλλο
ΑπΆ το παράθυρο
Το δάσος δεν πεθαίνει ποτέ
διαρκώς αναγεννιέται, οι σκιές του ξανά και ξανά
οι αλήθειες του φυτρώνουν πάλι
σε τυλίγει μέσα στον κύκλο του
όταν τα μάτια σου είναι ανοιχτά
όταν όμως η σκοτοδίνη σε διώχνει από Άκει
βλέπεις το δάσος μαύρο, ανύπαρκτο
με μια αδιάφορη ζωή, τάχα εντελώς ξεχωριστή
ενώ αυτό είναι μαζί σου
0
Αγορά
