Περιέργως, ένα από τα πλέον σημαντικά, αν όχι το πιο σημαντικό ζήτημα σχετικά με την ανατροπή του καπιταλισμού και την χειραφέτηση του ανθρώπου είναι παραμελημένο από τους σύγχρονους μαρξιστές. Πρόκειται για το ρόλο της σύγχρονης εργατικής τάξης ως της κοινωνικής δύναμης, η οποία θα πρωτοστατήσει σε αυτήν την απελευθερωτική διαδικασία.

Υπάρχουν ορισμένοι που αμφισβητούν αυτόν τον ρόλο, και ακόμη και την ίδια την ύπαρξη της εργατικής τάξης, και άλλοι οι οποίοι θεωρούν ατεκμηρίωτα δεδομένη την επαναστατικότητά της, και αυτό όταν, στην πράξη και παρά την κρίση, η εργατική τάξη και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι συνδικαλιστικοί και πολιτικοί φορείς της, κάθε άλλο παρά δρουν έτσι ώστε να ανατραπεί επαναστατικά η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Οι κλασικοί του μαρξισμού επέλεξαν την εργατική τάξη ή το αδιαχώριστο εννοιολογικά με αυτήν προλεταριάτο, σαν τον Μεσσία της εγκόσμιας απελευθέρωσης της ανθρωπότητας, όχι αυθαιρέτως, αλλά στη βάση ορισμένων χαρακτηριστικών της. Ταυτόχρονα, παρόλο που υποτίμησαν την παράλληλη με την ανάπτυξη του καπιταλισμού δυναμική της ενσωμάτωσής της στο κυρίαρχο σύστημα, θεώρησαν αναγκαίο να εισάγουν ορισμένες μεσολαβήσεις για να μπορέσει η δυνάμει επαναστατικότητά της να αναδειχθεί στην πράξη.

Το ερώτημα το οποίο γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί σε τούτη τη μελέτη είναι κατά πόσο η σύγχρονη εργατική τάξη συνεχίζει να αποτελεί μία δυνάμει επαναστατική τάξη και, αν ισχύει κάτι τέτοιο, ποια στρατηγική θα πρέπει να ακολουθηθεί έτσι ώστε να επέλθει η μετεξέλιξή της στην πράξη από τάξη καθεαυτή σε επαναστατική τάξη διεαυτήν

Εισαγωγή

 

Κεφάλαιο  1

Προσδιορισμός  των εννοιών  της τάξης και της εργατικής τάξης, ή προλεταριάτου, από τους κλασικούς του μαρξισμού .

 

Κεφάλαιο 2.

 Η εν δυνάμει επαναστατικότητα του προλεταριάτου

 

2.1  Το προλεταριάτο νομοτελειακά ή εν δυναμει ή επαναστατικό;

2.2 Λόγοι της εν δυνάμει επαναστατικότητας  του προλεταριάτου   

 

Κεφάλαιο 3

Η μη ανάδειξης της εν δυνάμει επαναστατικότητας του  προλεταριάτου και οι αιτίες της.

 

3.1 Η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας

3.2 Αποξένωση  από την ουσία του ανθρώπου ή απανθρωποποίηση.

3.3 Η δύναμη συνήθειας

3.4 Η δεισιδαιμονία προς το αστικό κράτος και η παραπλανητική  ισότητα δικαιωμάτων

3.5 . Εργατική αριστοκρατία  και ενσωμάτωση

3.6. Η εκβιαστική ενσωμάτωση

 

Kεφάλαιο 4

Οι αναγκαίες μεσολαβήσεις για την μετατροπή της εργατικής τάξη σε τάξη για τον εαυτόν της, ή από εν δυνάμει επαναστατική σε επαναστατική

 

 4. 1  Οι κλασικοί του μαρξισμού  για το ρόλο  της  ταξικής πάλης,  του κόμματος  και της θεωρίας

4.2 Ο Λένιν για το ρόλο του κόμματος και της “απ’ έξω»  επαναστατικής διανόησης

4.3 Η Ρόζα Λούξεμπουργκ ή όταν το αυθόρμητο υπερέχει του νοθευμένου  συνειδητού 

4.4 Ο Gramsci  για  το κόμμα συλλογικό διανοούμενο

 

4.5 Ο Wilhelm Reich για το ρόλο του κόμματος ως μεσολάβησης ανάμεσα στις πιο απλές διεκδικήσεις και τη σοσιαλιστική επανάσταση

 

4.6 Ο Μπακούνιν και η  αναγκαιότητα της επιτελικής μεσολάβησης

 

 

Κεφάλαιο 5

Το σύγχρονό προλεταριάτο  ως τάξη καθαυτή

 

5.1 Το σύγχρονο προλεταριάτο,  προϊόν  του  κοινωνικού διπολισμού  και η  πολυμορφία του   

5.2 Κριτική των  θέσεων περί εξαφάνισης του προλεταριάτου ως τάξης  καθαυτή  και υποκατάστασης του

 

 

Κεφάλαιο 6

Ο Εν δυνάμει επαναστατικός χαρακτήρας του σύγχρονου προλεταριάτου

 

6.1 Κριτήρια που  καθιστούν το σύγχρονο προλεταριάτο εν δυνάμει επαναστατικό και  ο ρόλος της «γενικής διάνοιας» .

6.2 οι αντιφατικές σε σχέση με την επαναστατικοποίηση της συνείδησης συνέπειες της κρίσης

 

 

Κεφάλαιο7

Για μια στρατηγική  προώθησης  της εν δυνάμει επαναστατικότητας της εργατικής τάξης  

 

 

7.1 Η  απρόβλεπτη από τους  κλασικούς  δυναμική της ενσωμάτωσης του  σύγχρονου καπιταλισμού.

 

 

 

7.2 Ο  επαναστατικός πόλεμος θέσεων ως στρατηγική ανάδειξης της εν δυνάμει επαναστατικότητας του σύγχρονου προλεταριάτου .

 

Επίλογος

 

Βιβλιογραφία