Τα Ποιητικά - Τεύχος 32

Τα Ποιητικά - Τεύχος 32Συγγραφέας: ΔΙΑΦΟΡΟΙ

5,00€

Άμεσα διαθέσιμο

Από τη μια μεριά ο Νίκος Εγγονόπουλος, η Ζωή Καρέλλη, ο Δημήτρης Δούκαρης, αλλά και ο Μηνάς Δημάκης, ο Αντώνης Δεκαβάλλες, ο Κρίτων Αθανασούλης, ο Νίκος Πολίτης, ο Γιώργος Θέμελης κι ο Γιώργος Γεραλής. Από την άλλη, οι νεότεροι ποιητές σε μια συνολική αποτίμησή τους, οι κριτικές και οι συνοπτικές παρουσιάσεις της τρέχουσας παραγωγής, το απάνθισμα των στίχων.  Μαζί κι ο Έζρα Πάουντ, πλάι στον Γκότφριντ Μπεν και η Λιουντμίλα Μπαλαμπάνοβα. Η οπτική του περιοδικού έκτυπη: το ποιητικό πεδίο στη διαχρονική πολυπλοκότητά του, στην ποικιλομορφία του, στον διάλογο που αναπτύσσει με την παλαιότερη ποίηση, ελληνική και ξένη, μέσα από τη μετάφραση και όχι μόνο. Το ποιητικό τοπίο αποτυπωμένο αποσπασματικά αλλά και συνθετικά, για όποιον θέλει να εντοπίσει τις αθέατες διασταυρώσεις.

Η Ζωή Καρέλλη και τα εκτενή, συνθετικά της ποιήματα που συνομιλούν με την αρχαιότητα – και η έλλειψη συνθετικών ποιημάτων στους νεότερους ποιητές, την οποία επισημαίνει ο Γιώργος Βέης, σε μια ψύχραιμη αποτίμηση του καινούργιου στην ποίηση. Οι μεταφυσικές ανησυχίες της Ζωής Καρέλλη πλάι σε εκείνες του Δημήτρη Δούκαρη, που ποτέ δεν αποσπάται από το πολιτικό στοιχείο και την καθημερινότητα. Οι γυναικείες μορφές της Ζωής Καρέλλη, ως απεικονίσεις της ανθρώπου και ο έμφυλος, γυναικείος χώρος του Νίκου Εγγονόπουλου, μια ευτοπία θεμελιωμένη στη φαινομενολογία του στρογγυλού, ένας καμπύλος χώρος όπως καμπύλη είναι και η γυναικεία κοιλιά. Ο υπερρεαλισμός, ως συνέχεια του νταντά και φυσική απόληξη του ρομαντισμού στον Εγγονόπουλο και η άλλη όψη του μοντερνισμού στον Έζρα Πάουντ του Make it new, που ακυρώνει την έννοια του πρωτοτύπου και της μετάφρασης. Ο Έζρα Πάουντ ως θεμελιωτής του αγγλοσαξονικού μοντερνισμού και ο εξπρεσιονισμός του Γκότφριντ Μπεν, στην εκδοχή της τελευταίας του συλλογής, που υμνεί τον άνθρωπο. Ο Έζρα Πάουντ και ο Γκότφριντ Μπεν ενώπιον του αιώνα και της προσωπικής τους πλάνης, της προσχώρησης στον φασισμό και τον ναζισμό. Απέναντι, ο εξόριστος, πολιτικός Δημήτρης Δούκαρης, η «Ποίηση 1948» του Εγγονόπουλου, η αποστασιοποίηση της Ζωής Καρέλλη. Ο διάλογος της Άλκης Θρύλου περί λυρισμού και νέας αισθητικής στη συγκαιρινή τους ποίηση με τον Γιώργο Βέη, με απόσταση τόσων χρόνων. Μια άλλη εκδοχή του λυρισμού και του έμφυλου λόγου στη σύγχρονη βουλγάρα ποιήτρια Λιουντμίλα Μπαλαμπάνοβα. Η κριτική της Άλκης Θρύλου πλάι στις κριτικές για σημερινές συλλογές, η ένταση της επικαιρικής κριτικής που διακινδυνεύει την αξιολόγηση στον ορίζοντα της ιστορίας και μ’ αυτήν ξεκινά την πρώτη καταγραφή του των σημερινών εστιών ποιητικής γραφής ο Γιώργος Βέης, παραθέτοντας τον Στρατή Πασχάλη: ««Η κριτική των έργων της λογοτεχνικής επικαιρότητας είναι το είδος της κριτικής που με γοητεύει ξεχωριστά. Έχει ρίσκο, απαιτεί διόραση και συνιστά πάνω απ’ όλα έκφραση γούστου[. . . ] Ο επικαιρικός κριτικός δίνει μια περίεργη μάχη με τη διάρκεια. Πασχίζει να τη νικήσει, να την προκαταλάβει, πράγμα που διόλου δεν ενδιαφέρει τον δοκιμιακό κριτικό, τον ανατόμο του χρόνου».  

Δοκιμιακή κριτική και γραμματολογία, επικαιρική κριτική, ποίηση καθαυτή, ελληνική και ξένη: ένα συνεχές με πολλαπλές διαβαθμίσεις. Κι ένας ορισμός της ποίησης στη σχέση της με την Ιστορία, από τον Tomas Babington Macaulay, όπως τον παραθέτει και πάλι ο Γιώργος Βέης: «στην Ιστορία τα γεγονότα είναι δεδομένα και πρέπει να βρεθούν οι αρχές, ενώ στην Ποίηση μάς δίνονται οι αρχές και πρέπει να βρεθούν τα γεγονότα». Κι η ανάγνωση ξαναρχίζει από άλλο σημείο, αφού ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας: κύκλος η ποίηση, η κριτική, η ανάγνωση, στρογγυλός ο χώρος του Εγγονόπουλου, και ούτω καθεξής. Η καθολικότητα της ποίησης και τα επιμέρους της Ιστορίας. Ο ποιητικός λόγος πάντα και παντού, ο ποιητικός τρόπος βίωσης της πραγματικότητας. Η αυθεντική και η ψευδεπίγραφη ποίηση. Η αυθεντική ποίηση ως κατεξοχήν τόπος αλήθειας. Ή μάλλον αληθειών, στον πληθυντικό.

 Καλά Χριστούγεννα. 

Είδος: Αλλο
Αριθμός έκδοσης:
Έτος έκδοσης: 2018
Πρώτη έκδοση: 2018
Δέσιμο: Αγνωστο δέσιμο
Διαστάσεις: 33 x 22,5
Σελίδες: 32
Σειρά: Τα Ποιητικά
Α/Α σειράς: 32
Εικονογράφηση:
Θεματική Ταξινόμηση: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Βάρος: 100 γρ.

Δημήτρης Δούκαρης

Η καρτερία της προδομένης επανάστασης,

το πέτρινο πρόσωπο της μοναξιάς

και οι επιτακτικές επιθυμίες του σώματος

-Γιώργος Μαρκόπουλος-

 

Εστίες ποιητικής γραφής: μια πρώτη καταγραφή

-Γιώργος Βέης-

 

Πρέβεζα, η πόλη σύμβολο του αυτόχειρα  ποιητή όλων των εποχών.

Στέλιου Μαφρέδα, Η Πρέβεζα στην νεοελληνική ποίηση. Ανθολογία

-Θεοδόσης Πυλαρινός-

 

Εισαγωγή – Μετάφραση: Γιώργος Βάρσος

Μορφές ποιητικής ζωής

-Γιώργος Βάρσος-

 

Εύα Μοδινού, Η ηλικία της πέτρας, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2017

-Άννα Γρίβα-

 

ΗΛΙΑΣ ΓΚΡΗΣ, Σαν άλλος Οιδίποδας, Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2018

-Κώστας Γ. Παπαγεωργίου-

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Χρόνος αυτόχειρας, Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2016

-Κώστας Γ. Παπαγεωργίου-

 

LYUDMILA BALABANOVA

Επιλογή, εισαγωγή, μετάφραση από τα βουλγαρικά: Μαρία Δούμπα

 

Ο υπέρ-πραγματικός χώρος του Νίκου Εγγονόπουλου

-Έφη Κατσουρού-

 

Προσχηματικό Αλτσχάιμερ

-Γιάννης Στρούμπας-

 

Για τον Αντώνη Φωστιέρη

-Άλκηστις Σουλογιάννη-

 

Γκότφρηντ Μπεν (Gottfried Benn)

2 ποιήματα από την τελευταία ποιητική συλλογή του, Aprèslude.

Μετάφραση από τα γερμανικά - Επίμετρο: Θεοδόσης Κοντάκης

 

Ζωή Καρέλλη – Μια ιδιαίτερη ποιητική φωνή

-Χρύσα Σπυροπούλου-

 

Λιλή Ντίνα, Θυρίδα μνήμης, εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2017

-Παναγιώτης Βούζης-

 

Ο κόσμος σπίτι ξένο

Δημήτριος Βέσκος, Στο ξένο σπίτι, Βιογραφία, ποιητική συλλογή, Αθήνα, 2018

-Κώστας Ζωτόπουλος-

 

Μηνά Δημάκη, Το τελευταίο σύνορο. Αντώνη Δεκαβάλε, Άκις. Κρίτωνος Αθανασούλη, Λεπτομέρειες από τη λυπημένη ιστορία του ανθρώπου. Νίκου Πολίτη, Το κοιμητήρι της Αγίας Μαρίνας. Γιώργου Θέμελη, Ακολουθία.

-Άλκης Θρύλος-

 

Ποιήματα των: ΣΟΝΙΑ ΜΑΣΑΡΟΥ, ΖΩΗ ΣΑΜΑΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΗΛΙΩΤΗ

 

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Τιτίκα Δημητρούλια

ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ

ΘΩΜΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ

ΧΡΥΣΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ

ΘΩΜΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΣΕΛΙΔΕΣ: 32 , ISSN: 1792-8877, ΣXHMA: 24,5×34,5 cm

Τιμή:  €5,00, Ετήσια συνδρομή:  €20,00

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Αποτιμήσεις όσον αφορά στη θέση συγκεκριμένων συλλογών, αλλά και του συνολικού ποιητικού έργου Ελλήνων και ξένων στην ιστορία και την τρέχουσα πραγματικότητα.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ποιητική παραγωγή, ελληνική και ξένη, μέσα από τα ποιήματα καθαυτά, σε ένα πλαίσιο που επιδιώκει να προβάλει τόσο τη συνέχεια όσο και τη ρήξη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο δημιουργός στη σχέση του με τον κόσμο και τις λέξεις.

ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΑΛΙΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Σύντομες παρουσιάσεις ποιητικών βιβλίων, σε μια προσπάθεια ανοίγματος του περιοδικού σε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της ποιητικής παραγωγής.

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ

Ανθολόγηση ποιημάτων από δημοσιευμένες συλλογές.

EDITORIAL

 

Σελίδες παλιάς κριτικής

 

Άλκης Θρύλος

 

Μηνά Δημάκη, Το τελευταίο σύνορο. Αντώνη Δεκαβάλε, Άκις. Κρίτωνος Αθανασούλη, Λεπτομέρειες από τη λυπημένη ιστορία του ανθρώπου. Νίκου Πολίτη, Το κοιμητήρι της Αγίας Μαρίνας. Γιώργου Θέμελη, Ακολουθία.

 

Ο Άρης Δικταίος έθεσε πρόσφατα ένα ερώτημα: ποια κριτήρια θα καθιερώσομε σήμερα για να ελέγχομε την ποιότητα ενός ποιήματος; Άλλοτε εξετάζαμε την κανονικότητα της μετρικής, την ομαλότητα της ρίμας. Τώρα που τα στοιχεία αυτά συχνά καταργούνται τι θα γίνει; Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι δύσκολη. Κι άλλοτε δεν ήταν η καλή τεχνική αρκετή για να δώσει αξία σ’ ένα ποίημα. Τα λογοτεχνικά κριτήρια δεν είναι ορθολογιστικά (γι’ αυτό άλλωστε δεν είναι και θετικά, ασφαλή και μόνιμα). Συμβαίνει κάποτε μερικές μορφικές ατέλειες, αν δεν είναι τέτοιες ώστε κατηγορηματικά να μας αποκρούουν, να περάσουν περίπου απαρατήρητες, όταν τις δικαιολογεί ο δημιουργικός κοχλασμός. Τα μυθιστορήματα π.χ. του Ντοστογιέφσκι δεν έχουν άρτια αρχιτεκτονική. Ποιος τα κατηγορεί; Με το λογοτέχνημα επικοινωνούμε προπάντων με τη διαίσθηση. Ό,τι ζητούμε απ’ αυτό είναι να μας πείσει, ή τουλάχιστον να μας δείξει, ότι περιβάλλει μια προσωπική παρουσία.

            Αυτή η παρουσία λείπει (λείπει, όταν δεν γίνεται ούτε αμυδρά έκδηλη) από τα περισσότερα ποιήματα που εκδίδονται πληθωρικά, είτε ανήκουν στη σχολή που λέγεται της παράδοσης, είτε στην άλλη που, φιλάρεσκα, αυτοτιτλοφορείται μοντέρνα, γιατί φαντάζεται ότι ανακάλυψε τον αγνό λυρισμό. Ο αγνός όμως λυρισμός ανευρίσκεται συχνά και στους αρχαίους τραγικούς ποιητές, πλουσιότατος στον Ρακίνα, παρ’ όλες τις υποχωρήσεις που υποχρεώθηκε να κάνει στη θεατρικότητα, και –με μια λέξη– σε όλα τα ποιήματα των αιώνων που προεξέχουν. Το μοντέρνο στοιχείο είναι ότι το αίτημα της αγνότητας συνειδητοποιήθηκε στα εκατό τελευταία χρόνια, αρχικά, όχι καν από τον Ρεμπώ, έστω κι αν σωστά θεωρείται ο πατέρας της της νεότερης ποίησης, αλλά έπιασε την έκφρασή του αυθόρμητα κι όχι στοχαστικά – από τον Μαλλαρμέ, τον σχολιαστή του Πωλ Βαλερύ, τον Αμπέ Μπρεμόν, κι αργότερα από τον Βαλερύ κι από τον Έλιοτ. Ο Έλιοτ είχε τους περισσότερους οπαδούς και συνεχιστές. Η ποίηση του Βαλερύ καθώς είναι αφηρημένη, είναι συνεπακόλουθα πολύ δυσκολομίμητη. Ο Έλιοτ διαμόρφωσε και πρόσφερε τη δέσμη των εικόνων. Επακολούθησε η παρεξήγηση καθώς πολλοί πίστεψαν, ή θέλησαν να πιστέψουν, ότι η δέσμη των εικόνων δεν είναι, όπως η μουσικότητα του Βερλαίν, ένα μέσον, ένας τρόπος προσέγγισης της αγνής ποίησης, αλλά ότι είναι η ίδια η αγνή ποίηση. Το απαιτητικότερο αίτημα κατέληξε σε μια φόρμουλα από τις πιο ανυπόφορες, γιατί η μανιέρα των εικόνων καθώς είναι πάντα, από τη φύση της, ερμητική, και επιτρέπει έτσι στον καθένα να φαντάζεται ότι αν δεν βρίσκει απήχηση αυτό συμβαίνει επειδή είναι ένας παραγνωρισμένος πρόδρομος (θεωρούν λεπτομέρεια το ότι περίπου αποκλείεται να είναι κανένας ένας παραγνωρισμένος πρόδρομος, ύστερα από πενήντα ετών πορεία μιας τεχνοτροπίας) προσείλκυσε, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σχολή, στρατιές ολόκληρες ποετάστρων.

            Οι στρατιές λησμονούν, ή παραβλέπουν, ότι εν πάση περιπτώσει η αγνή ποίηση δεν αναβλύζει παρά σε εξαιρετικές ώρες, ότι ο Μαλλαρμέ κι ο Βαλερύ που θέλησαν αυτήν αποκλειστικά να προβάλουν, είναι ποιητές ολιγογράφοι, ότι ο Ρεμπώ σώπασε πολύ γρήγορα, ότι ο Σολωμός που εμφανίζεται σαν ένα καταπληκτικό φαινόμενο (γιατί σ’ ένα περιβάλλον θεωρητικά καθόλου ευνοϊκό και προηγμένο, αναζήτησε συνειδητά, πρώτος αυτός και πριν από τον Μαλλαρμέ, την καθάρια ποίηση), δεν μπόρεσε να τελειώσει το έργο του και το άφησε αποσπασματικό. Μια μόνη εξαίρεση στον κανόνα: ο Ρίλκε. (Το έργο του Έλιοτ, έστω κι αν δεν συγκεντρώνεται όλο, όπως του Μαλλαρμέ και του Βαλερύ, σ’ ένα ισχνό βιβλίο, απέχει πολύ από το να είναι άφθονο, καταρρακτώδες, σαν του Ουγκώ και του Παλαμά). Αλλά ο Ρίλκε είναι μια μοναδική στην ιστορία της ποίησης «παγά λαλέουσα».

            Φυσικά όλοι οι συνεχιστές ενός τρόπου, που κάποιος άλλος διαμόρφωσε, δεν είναι περιττοί. Οι σχολές δεν αντιπροσωπεύονται μόνο από τους ιδρυτές τους. Υπάρχει πάντα χώρος και τόπος για ουσιαστικές παραλλαγές και προσθήκες. Η σχολή του Μαλλαρμέ συμπληρώθηκε από άλλους αξιόλογους ποιητές. Στην Ελλάδα συμπλήρωσαν τον Έλιοτ ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Εγγονόπουλος και ο Νίκος Γκάτσος. Τον πλησίασαν με τα πλούσια ατομικά τους πνευματικά και λυρικά εφόδια, όχι για ν’ ακολουθήσουν τον συρμό, αλλά γιατί ένιωσαν συγγένεια μαζί του. Νομίζω ότι όταν προσθέσομε στον σύντομο αυτό κατάλογο τον Άρη Δικταίο και τον Μηνά Δημάκη – που κυκλοφόρησε πρόσφατα μια συλλογή, Το τελευταίο σύνορο, όπου οι εικόνες συσσωρεύονται όχι στην τύχη, όχι χωρίς σύνθεση και υπόβαθρο, αλλά για ν’ αναπαραστήσουν το χάος της εποχής μας και για να μας μεταδώσουν την αγωνία του ποιητή, που αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζομε στο σημείο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει πια καμιά λύτρωση, κι ότι είναι ίσως κιόλας αργά για να συνέλθουμε και να προλάβομε την καταστροφή – μπορούμε, χωρίς μεγάλο φόβο ότι αδικούμε, ναα κλείσουμε τον κατάλογο αυτό.

            Στις συλλογές του Αντώνη Δεκαβάλλε, Ακίς, του Κρίτωνα Αθανασούλη, Λεπτομέρειες από τη λυπημένη ιστορία του ανθρώπου, του Νίκου Πολίτη, Το κοιμητήριο της Αγίας Μαρίνας (γιατί να τις αναλύσομε την κάθε μια χωριστά, μια που, λίγο αφού κλείσομε τα ίδια τα βιβλία, έχουν όλες μαζί συγχωνευθεί και σχηματίζουν μια συμπαγή μάζα;), βλέπομε έναν κυκεώνα εικόνων, που δεν μας πείθουν κι ούτε μας αποδείχνουν ότι η υπόστασή τους είναι και κάτι πέρα από αυθύπαρκτη, ότι κρύβουν πίσω από την φανταχτερή επιφάνειά τους μια ευαισθησία και μια νόηση. Κλείνομαι το βιβλίο με την πεποίθηση ότι αν δεν κατανοήσαμε την βαθύτερη αιτία της παρέλασης των εικόνων, αυτό συμβαίνει ότι η παρέλαση αυτή δεν υπάρχει.

            Η υπόθεση της ποίησης των εικόνων (έτσι θα ονομάζω στο εξής μια ορισμένη μανιέρα, γιατί θεωρώ τον όρο «μοντέρνα ποίηση» διπλά άτυχο, πρώτα γιατί όσοι τον καθιέρωσαν, δεν σκέφθηκαν ότι τίποτε δεν μπορεί να είναι απ’ άπειρον καινούργιο, και δεύτερο γιατί τον θεωρώ πολύ υπεύθυνο για την παραπλανητική έλξη που εξασκήθηκε απάνω σε πολλούς νέους επίδοξους ποιητές), έχει και μια άλλη θλιβερή όψη. Παρέσυρε μερικούς που διακρίναμε ότι έχουν κάτι δικό τους να πουν, να προσκολληθούν στη φόρμα, στη συνταγή, και να πνίξουν τη φωνή τους. Η φωνή τους δεν θα ήταν βέβαια πολύ ισχυρή, αλλά δεν σημαίνει. Δεν είναι μόνο οι μείζονες τόνοι που αξίζουν να τους ακούσομε. Ο Γιώργος Θέμελης στις τελευταίες του συλλογές έδειχνε ότι έτεινε ν’ απολυτρωθεί από τα δοσμένα σχήματα και να βρει τον εαυτό του. Στη συλλογή που εξέδωσε τώρα με τον τίτλο Ακολουθία, επιστρέφει σ’ αυτά. Ξεχωρίζει ένα μόνο ποίημα, το «Ελεγείο μοναχικό του Ανδρέα Κάλβου». Σ’ αυτό επιτυγχάνει ο Γ. Θέμελης, καθώς χρησιμοποιεί πολύ διακριτικά μοτίβα και ορισμένους στίχους του Κάλβου, να μη μας δώσει καθόλου την εντύπωση ενός συνονθυλεύματος και μιας απαρίθμησης γνώσεων, μιας σχολαστικής περιγραφής της ποίησης του Κάλβου. Μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του Κάλβου, εισέδυσε μέσα σ’ αυτήν, την αισθάνθηκε όπως είναι κι όχι όπως τη θεωρούν οι ανεπαρκείς αναγνώστες, πολύ περισσότερο δραματική παρά ηρωική. Ο ηρωισμός είναι για τον Κάλβο μια φυγή και μια λύτρωση. Στα άλλα όμως ποιήματα της συλλογής, η προσήλωση του ποιητή είναι τόση στο να μην απομακρυνθεί καθόλου από την τεχνοτροπία των εικόνων, που τη θεωρεί την μόνη καθάρια, ώστε καταλήγει να μην προβάλλει παρά επιφάνειες. Σε ένα ποίημα π.χ. μας λέει, ότι τα λουλούδια δεν έχουν μεταφυσικές αγωνίες. Φυσικά υποπτευόμαστε ότι θέλει έτσι, κατ’ αντιπαράσταση, να μας πει ότι οι άνθρωποι κι ο εαυτός του ταράζονται από τα προβλήματα του κόσμου, αλλά το θέμα του το έχει, κυνηγώντας προγραμματικά την αγνότητα, τόσο απόλυτα αντικειμενικοποιήσει, τόσο εξατομικεύσει, που αναγκαστικά φθάνομε στο συμπέρασμα πως θα μπορούσε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, να αναπτύξει την αδιαφιλονίκητη και ψυχρή διαπίστωση, ότι τα λουλούδια δεν περπατούν, δεν ταξιδεύουν, δεν συνουσιάζονται άμεσα, αλλά μόνο μέσω των εντόμων.

                        Άλκης Θρύλος, Κριτική. Πεζογραφία, Ποίηση, Δοκίμιο (1945-1965),

                        Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα, 2010

Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:

* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€

Στείλτε μας την απορία σας για το προϊόν.
 

Δείτε επίσης

  • Τα Ποιητικά - Τεύχος 25

    Τα Ποιητικά - Τεύχος 25

    «Οι ποιητές, ακόμα και οι πιο πνευματικοί, πρέπει ν’ ανήκουνε στον κόσμο», λέει ο Χέλντερλιν, που τον παραθέτει, εις επίρρωσιν των θέσεών...

    5,00€
  • Τα Ποιητικά - Τεύχος 51

    Τα Ποιητικά - Τεύχος 51

    Στον απόηχο της πολλαπλής, συστημικής κρίσης, των πολέμων που πολλαπλασιάζονται, της βίας που αυξάνει εκθετικά σε όλα τα επίπεδα, της συστηματικής απαξίωσης...

    5,50€
  • Τα Ποιητικά - Τεύχος 13

    Τα Ποιητικά - Τεύχος 13

    Ας εξετάσουμε, λοιπόν, με αφορμή τη φετινή ημέρα της ποίησης την κρίση της ποίησης. Υπάρχει μια κρίση αδιαμφισβήτητη: μικρή η σημασία της στην οικονομία...

    5,00€
  • Τα Ποιητικά - Τεύχος 29

    Τα Ποιητικά - Τεύχος 29

    Γράφονταν πολλά για την προσωπική διαδρομή των ποιητών της γενιάς του '70, για συγκεκριμένες συλλογές, συγκεντρωτικές εκδόσεις και νέες συγκεντρωτικές...

    5,00€
  • Τα Ποιητικά - Τεύχος 40

    Τα Ποιητικά - Τεύχος 40

    Πριν από δέκα χρόνια, τον Μάρτιο του 2011, εκδιδόταν το πρώτο τεύχος των Ποιητικών και το εκδοτικό σημείωμά του εξηγούσε το γιατί της έκδοσης ενός ακόμη...

    8,00€