Είναι σε αυτό το απόσπασμα του ημερολογίου του που ο Γιώργος Σεφέρης, για πρώτη και μοναδική φορά, αναφέρεται στον Πόρο, στη Γαλήνη και στην Κίχλη, ο συσχετισμός των οποίων είναι το θέμα του κειμένου μου. Ο Πόρος είναι για τον Σεφέρη ο ηδονόπαθος τόπος στην Ελλάδα, ένα σκηνικό θάλασσας με φόντο τα μαβιά βουνά της αντικρυνής μοραΐτικης όχθης κι ένα παράκτιο σπίτι των πνευμάτων, μια κρεβατοκάμαρα μεγάλης εταίρας, μιας Κοιμωμένης. Στο συγκινησιακό, υποκειμενικό υπόβαθρο του ποιήματος, το σπίτι κοντά στη θάλασσα αναγνωρίζεται ως η «Γαλήνη», η βίλλα που συνήθιζε να δανείζει η Ιουλία Δραγούμη σε νιόπαντρα ζευγάρια συγγενών και γνωστών για το μήνα του μέλιτος, αντλώντας -όπως αναφέρει η Άλεξ Ζάννου- το όνομα της από τα ήρεμα νερά στον κόλπο του Πόρου. Λίγο πιο πέρα, στο Νεώριο, το σκηνικό συμπληρώνεται από το «Λιμανάκι της αγάπης». Αργότερα η «Γαλήνη», το καταφύγιο έγγαμων απαρχών κι ερώτων, θα γίνει πανσιόν, υλοποιώντας ίσως με κάποια θλίψη τη ρήση του Σεφέρη στο Α΄ μέρος της Κίχλης, «Τώρα που έγινε ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο»
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
