Το φθινόπωρο του '36 ο ¶γγελος Σικελιανός στέλνει στην Ιωάννα Τσάτσου, που βρίσκεται απομονωμένη στην Αίγινα μετά την επικράτηση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, το ποίημα «Φθινόπωρο 1936». Γράφει, χαρακτηριστικά, η ίδια: «Στο κλίμα της ώρας εκείνης της ανόητης υποδούλωσης, αυτή η καθαρή ποίηση μού έφερε δάκρυα». Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το ποίημα και να αποδείξουμε ότι, εκτός από «καθαρή» (λυρική) ποίηση, το «Φθινόπωρο 1936» είναι και μια έμμεση μαρτυρία εκφράζει τη στάση του ποιητή, αλλά και τη γενικότερη στάση των Ελλήνων διανοουμένων απέναντι στην πολιτική πραγματικότητα της 4ης Αυγούστου. Ως ένδειξη χρησιμοποιούμε τον χρονικό προσδιορισμό «1936» για τον οποίο θα προσπαθήσουμε επίσης να αποδείξουμε ότι δεν είναι τυχαίος, αλλά ότι το έτος αυτό αποτελεί αφετηρία ή καλύτερα προετοιμασία της συμμετοχής του ποιητή στα δραματικά γεγονότα που σημαδεύουν το τέλος της δεκαετίας του '30 στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και κρατούν άγρυπνη τη συνείδηση του ως τη στιγμή του θανάτου του, στις 19 Ιουνίου του 1951. Πρέπει, εισαγωγικά, να σημειώσουμε ότι ο Αγγ. Σικελιανός συμμετέχει στα γεγονότα της εποχής του με έναν ιδιότυπο, ποιητικά αυθεντικό τρόπο. Προσπαθεί, όπως εξηγεί ο ίδιος στον «Πρόλογο» του Λυρικού Βίου, να τοποθετηθεί «όχι έξω», αλλά στο κέντρο της ανένδοτης ροής των γεγονότων και να διατυπώσει κάποιο σύνθημα ικανό να ιεραρχήσει εκείνα τ' άλλα και να τα προβάλει αμέσως έπειτα από τούτο, ως μια ιδέα καθολικά συνθετικής αποστολής».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο λυρισμός και η περιπέτεια της ύπαρξης αποτελούν ένα μόνιμο, δίδυμο διακύβευμα στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη. Ο λυρισμός αρδεύει την επίμονη κλίση του...
0
Αγορά
