ΘΕΩΡΩ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να καταγράψω -εδώ στην αρχή- τα κίνητρα, τον τρόπο και τους περιορισμούς μου στην προσέγγιση του ποιητικού έργου του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Ήθελα από χρόνια να γράψω για τον ποιητή, όχι μόνο διότι καταλάβαινα ολοένα και περισσότερο την αξία του και συμμεριζόμουν μαζί του πολλά, αλλά και διότι είχαμε διανύσει κοινή πορεία. Αναφέρθηκα σ' αυτόν πριν από χρόνια, όταν περιέγραψα το, πνευματικά και ψυχικά, ζοφερό κλίμα της δικτατορίας των συνταγματαρχών παραθέτοντας στίχους από το τρίτο βιβλίο του. Τώρα όμως που η ποίηση του, από τις πιο σημαντικές των τελευταίων τριών δεκαετιών, αναδεικνύεται έκτυπα πλέον ως έργον ζωής με την επίτομη επανέκδοση του μεγαλυτέρου και ωριμότερου τμήματος της (Ποιήματα, 1972-1990, 1995) και την έκδοση ενός ακόμη ποιητικού βιβλίου (Πατρίδα το Αίμα, 1996) με το οποίο ο ποιητής εισέρχεται σε νέα περίοδο -ήταν ώρα πια να κάμω πράξη το σχέδιο μου- όταν μάλιστα προ δυο ετών, το 1995, ο φίλος μου έκλεισε 30 χρόνια από την επίσημη εμφάνιση του στα γράμματα (Προσπάθεια για ένα Όνειρο, 1996). Η συμπόρευσή μας, πρέπει να σημειώσω, υπερβαίνει χρονικά τη γνωριμία μας πηγαίνοντας ακόμη πιο βαθιά πίσω -όπως θα φανεί-, αποβαίνοντας έτσι και ένα από τα πειστήρια μου για την αδιάκοπη και αδιάπτωτη αφοσίωση του ποιητή στην ποιητική τέχνη, για την πολύπλευρη πνευματική του δραστηριότητα: έγκυρος εμπειροτέχνης κριτικός, επί σειρά ετών διευθυντής περιοδικού για τα γράμματα και τις τέχνες με προσφορά ιδιαίτερα στον τομέα της κριτικής, συγγραφέας δοκιμίων και πεζογραφημάτων.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
