Πίσω από τις αιώνια τραβηγμένες κουρτίνες, είχαν τα ίδια σχεδόν κιτρινωπά φώτα, όμοια με αυτά του δήμου. Έτσι τα δρομάκια με τα παλιά χαμηλά σπίτια που εναλλάσσονταν πληκτικά με τις πανύψηλες μεσοτοιχίες, ντύνονταν με ένα ημιδιάφανο πέπλο, όπου το φως διέχυε μια απαλή απόχρωση, κάπως αρρωστιάρικη αλλά και ταυτόχρονα θερμή. Τα αμάξια που φρέναραν αθόρυβα κεντούσαν λίγες κόκκινες πινελιές. Ένα βουβό σταμάτα-ξεκίνα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, μέσα στα σπίτια, έβλεπες ή φανταζόσουν τις ανθρώπινες σκιές, να σέρνουν τα βήματά τους, να περιφέρονται πάνω-κάτω στο χολ· την τηλεόραση που βολιδοσκοπούσε με μια μπλε και άσπρη φλόγα το σαλόνι, την οικογενειακή εστία· τα πολύχρωμα λαμπιόνια από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που χόρευαν πάνω στις θλιμμένες αυτές σιωπηρές φιγούρες. ¶λλοτε αργά, άλλοτε γρήγορα. Πότε-πότε, τρεμόσβηναν απαλά. Κι όπως στεκόσουν απ’ έξω, κοίταζες όλα αυτά τα χρώματα να ταλαντεύονται στον αέρα. Τα έβλεπες πίσω απ’ τις αραχνοΰφαντες κουρτίνες, σε άπειρες παραλλαγές, ίδιες σχεδόν και απαράλλαχτες, σ’ όλα τα σπίτια, τραβηγμένες, μα και ανήμπορες να κρύψουν κάποιο μυστικό. Και η αντανάκλαση όλων αυτών των χρωμάτων σου μετέδιδε μια αίσθηση βάθους· μια ψευδαίσθηση πως το κάθε σπίτι είχε ψυχή· ή κάτι σαν ψυχή, κάτι σαν ζωντανός οργανισμός. Να εκπέμπει κάποια αύρα. Και αυτή η αύρα, φανέρωνε πόσο κοντά ήταν μια οικογένεια. Πόσο δεμένη. Πόση αγάπη υπήρχε. Έτσι είχαμε αποκωδικοποιήσει με τον φίλο μου την πραγματικότητα. Και κάπως έτσι ένιωθες πως είναι όντως γιορτές και πως είναι όλα καλά. «Και σε αυτό το σπίτι είναι όλα καλά», λέγαμε μεταξύ μας. Αν σε κάποιο δεν έβλεπες αυτά τα επίπεδα από φωτισμούς και σκιές, αυτή την φανταστική και ανιαρή και ευτυχισμένη πολυπλοκότητα, θα συμπέραινες πως δεν γιόρταζαν ή πως ίσως κάτι τρομερό μπορεί να είχε συμβεί. «Σκέτη πίκρα εδώ», λέγαμε, ή κάναμε κάτι σχόλια του τύπου «ασπρόμαυρη ταινία»και δε συμμαζεύεται. Αν τα φώτα ήταν λιγοστά ή πιο θαμπά από τα συνηθισμένα, συμπεραίναμε πως «εδώ υπάρχουν αρκετοί καυγάδες», και κάτι τέτοια.
Είδος:
Βιβλίο
Αριθμός έκδοσης:
1η
Έτος έκδοσης:
2025 (Μάιος)
Πρώτη έκδοση:
2025 (Μάιος)
Ενιαία Τιμή Βιβλίου:
ΝΑΙ (έως Νοέμβριος 2026)
Εκδότης:
Εκδόσεις Γκοβόστη
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14x21
Σελίδες:
112
Θεματική Ταξινόμηση:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ο ΚΙΜΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976.
Η λογοτεχνία τον ώθησε σε σπουδές ψυχολογίας. Εργάζεται ως ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής και εκπαιδευτής επαγγελματιών ψυχικής υγείας στη ουστημική οικογενειακή θεραπεία.
Δυο μακροσκελή ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί στο Ιδεοδρόμιο (2003), ενώ διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο Μπονζάι (2011, 2014, 2016), στο Εντευκτήριο (2015, 2019), στο ιστολόγιο Νέο Πλανόδιο (2016) και στα Δέκατα (2015).
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια κοινωνία αριθμών και τεχνητής νοημοσύνης μπροστά στο αδιανόητο;
¶ραγε, μέχρι πού είναι ικανός να φτάσει ο άνθρωπος για...
0
Αγορά
