Η Βρετανίδα καθηγήτρια Sandra Gregory απολάμβανε τη ζωή της στην Mπανγκόκ επί δύο χρόνια. Έπειτα, όμως, από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ένιωσε ξαφνικά το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της: έχασε τη δουλειά της, αρρώστησε βαριά και σύντομα έμεινε απένταρη. Στην απελπισία της να επιστρέψει στην πατρίδα της, συμφώνησε να διακινήσει παράνομα ηρωίνη μέσω του αεροδρομίου της Mπανγκόκ για λογαριασμό ενός άγνωστου άνδρα. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε είκοσι πέντε χρόνια φυλάκιση. Eξέτισε τα πρώτα τεσσεράμισι χρόνια της ποινής της στη διαβόητη φυλακή Λαρντ Γιάο, την επονομαζόμενη και «Xίλτον της Mπανγκόκ», η οποία «φιλοξενούσε» κατά συρροή δολοφόνους, μανιακούς, ακόμα και έναν κανίβαλο. Tο 1997 επαναπατρίστηκε στη Bρετανία, όπου και εξέτισε περαιτέρω ποινή τριών ετών σε αρκετές φυλακές, μία εκ των οποίων ήταν υψίστης ασφαλείας.
Oι σκηνές κτηνωδίας, βίας και αθλιότητας τις οποίες βίωσε στην Tαϊλάνδη και τη Bρετανία, είναι έντονες και ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη της περιέγραψε την περιπέτειά ως εξής «αυτό που γίνεται εδώ μοιάζει με αργό βασανιστήριο· σε κρατάνε ζωντανό για να υποφέρεις». Mέσα, όμως, από αυτό το μαρτύριο, το εκπληκτικό πνεύμα της και το σθένος της, καθώς και η αμέριστη συμπαράσταση των γονιών της τη βοήθησαν να μη χάσει τα λογικά της και να επιβιώσει.
H Sandra αφέθηκε ελεύθερη το 2000 έπειτα από χάρη που της δόθηκε από τον βασιλιά της Tαϊλάνδης. Mέσα από τη γλαφυρή εξιστόρηση της εμπειρίας της, αποκαλύπτει την ψυχρή αλήθεια ότι αυτό θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα και ευελπιστεί ότι θα σώσει πολλούς άλλους από την ίδια μοίρα.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Sandra Gregory έχει μια ιστορία να μας διηγηθεί. Είναι η ιστορία μιας οδυνηρής δοκιμασίας που θα είχε συντρίψει τους περισσότερους ανθρώπους και λίγο έλειψε να συντρίψει και την ίδια. Τα λυτρωτικά χαρακτηριστικά αυτής της ιστορίας είναι το κουράγιο και η προσαρμοστικότητά της ηρωίδας μας και η σταθερή αγάπη και η αφοσίωση της οικογένειάς της. Εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται σαν την ιστορία μιας νέας γυναίκας που φυλακίσθηκε για λαθρεμπόριο ναρκωτικών στην Ταϊλάνδη. Είναι επίσης -και έτσι τη βλέπει η ίδια- μια ιστορία αγάπης, αλλά και μια ιστορία για όσα δεν ειπώθηκαν τη στιγμή που θα έπρεπε να είχαν ειπωθεί.
Το 1993 τη συνέλαβαν στο αεροδρόμιο της Bangkok μαζί με τον σύντροφό της Robert Lock καθώς ετοιμάζονταν να επιβιβασθούν στο αεροπλάνο για την Ιαπωνία. Βρέθηκαν επάνω της 89 γραμμάρια ηρωίνης που τα μετέφερε για λογαριασμό του. Η τελική αμοιβή της θα ήταν 1000 λίρες με τις οποίες θα αγόραζε ένα εισιτήριο για να επιστρέψει στην Αγγλία και θα τις περίσσευαν αρκετά. Φυσικά δεν ήταν τα εύκολα λεφτά που πίστεψε στην αρχή. Αντί γι‘ αυτό, καταδικάστηκε από ένα δικαστήριο της Ταϊλάνδης σε εικοσιπενταετή κάθειρξη. Ο Robert Lock, ήδη γνωστός στην αστυνομία, αθωώθηκε τότε και αφέθηκε ελεύθερος, αλλά αργότερα, όταν εκείνη ήταν ακόμη στη φυλακή, τον συνέλαβαν και πάλι για άλλα αδικήματα.
Ο τίτλος του βιβλίου της Sandra Gregory, Ξεχάστε πως είχατε μια κόρη προέρχεται από ένα γράμμα που έγραψε στους γονείς της μετά τη σύλληψή της. Διηγείται την ιστορία της, χωρίς να οικτίρει τον εαυτό της ούτε και να τον δικαιολογεί. «Αυτό που έκανα είναι ασυγχώρητο», γράφει «και τα κυριότερο είναι, πως σίγουρα, θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι καλύτερο από αυτό». Ούτε κατηγορεί τις αρχές της Ταϊλάνδης ή το δικανικό της σύστημα και το μόνο που επιτρέπει στον εαυτό της είναι η πικρόχολη αντίδραση πως οι ποινές που επιβάλουν τα δικαστήριά τους, ίσως να είναι λίγο περισσότερο αυστηρές απ’ ό,τι θα έπρεπε. Εξέτισε ένα μέρος της ποινής της στη Bangkok πριν μεταφερθεί στις φυλακές της Βρετανίας, δύο από τις οποίες ήταν ήταν του Holloway και του Durham. Δεν τις βρήκε καλύτερες, και σε μερικά θέματα ήταν μάλλον χειρότερες, από το τμήμα γυναικών στις φυλακές του Lard Yao στο διαβόητο Bangkok Hilton. Επιστρέφοντας στη Βρετανία αντιμετωπίσθηκε με τρόπο απάνθρωπο και αυτό οφειλόταν εν μέρει στο ύψος της ποινής της, εξαιτίας του οποίου την κατέταξαν στην κατηγορία των ιδιαίτερα επικίνδυνων εγκληματιών, μαζί με την Myra Hindley και τη Rosemary West. Αυτοί που πιστεύουν πως το σωφρονιστικό μας σύστημα, παρ’ όλα τα μειονεκτήματά του, σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα πρέπει να διαβάσουν αυτή την προσωπική μαρτυρία και να ξανασκεφθούν το θέμα από την αρχή. Ειδικά στο Durham ήταν σαν να ζούσε στην κόλαση περιτριγυρισμένη από διαβόλους. Όσον αφορά δε το Holloway «φιλοξενούσε τη μεγαλύτερη ποικιλία από ανισόρροπους, ψυχοπαθείς, ληστές, κλέφτες, λαθρεμπόρους ναρκωτικών, μέλη συμμοριών ανηλίκων, παλαβούς και δυσλειτουργικούς φρενοβλαβείς που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί».
Η ειρωνεία της τύχης ήταν, πως, αν και κρατούμενη των βρετανικών φυλακών, δεν μπορούσε να επωφεληθεί από τους βρετανικούς νόμους ως προς τους όρους αποφυλάκισής της. Μόνο ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης μπορούσε να της δώσει χάρη. Και, καθώς η οδυνηρή δοκιμασία της έμπαινε στον όγδοο χρόνο, η προοπτική απονομής χάριτος φαίνονταν ακόμη εξαιρετικά απίθανη. Οι γονείς της μου έστειλαν μια επιστολή καθώς και σε πολλά άλλα μέλη του Κοινοβουλίου σχετικά με την τραγική της θέση και την υπερβολικά αυστηρή ποινή που της είχε επιβληθεί. Η διακίνηση ναρκωτικών δεν είναι μια συμπαθής περίπτωση
- αλλά είμαι υπερήφανος που υποστήριξα τον τοπικό βουλευτή της, τον Φιλελεύθερο Δημοκράτη Malcom Bruce, στην καμπάνια του για την απελευθέρωσή της. Τελικά της δόθηκε χάρη από τον Βασιλιά της Ταϊλάνδης, μετά από μια δημόσια συζήτηση με θέμα τη διακοπή της έκτισης της ποινής της, που έγινε με πρωτοβουλία του κ. Bruce. Αντίθετα με αυτό που πιστεύει ο κόσμος, οι βουλευτές μπορούν καμιά φορά να παίξουν ένα ρόλο στην καλή εξέλιξη ορισμένων καταστάσεων.
Το κεφάλαιο που έγραψε η Sandra Gregory για την αποφυλάκισή της σε μια χώρα η οποία θεωρείται συνώνυμο της ελευθερίας που όμως της φέρθηκε εχθρικά, είναι ένα από τα περισσότερο πειστικά σε ολόκληρο το βιβλίο. Ένιωθε ακόμη ανασφαλής και ως ένα σημείο έψαχνε να βρει τον εαυτό της όταν ήρθε να με συναντήσει στη Βουλή των Κοινοτήτων. Όσο περισσότερα μάθαινα για την περιπέτειά της τόσο περισσότερο πίστευα πως άξιζε τον κόπο να την εξιστορήσει, για να επωφεληθούν και άλλοι από την εμπειρία της
- και την παρότρυνα να το κάνει.
Δε συνηθίζεται να περνάει ο δρόμος για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, από την Ταϊλάνδη, μέσω των φυλακών Holloway, Durham και Cookham Wood στο Kent. Η αποδοχή της Sandra από το πανεπιστήμιο τη χαροποίησε και τη βοήθησε να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή της. Αλλά πριν αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα πήρε αναβολή ενός έτους, όχι μόνο για να γράψει το βιβλίο της, αλλά και για να μιλήσει στους μαθητές των γυμνασίων όλης της χώρας για τους κινδύνους των ναρκωτικών που περιμένουν τους ανυποψίαστους νεαρούς ταξιδιώτες, και όχι μόνο στην Ταϊλάνδη. Μίλησα σε μερικά από τα παιδιά που παρακολούθησαν τις ομιλίες της. Δεν μπόρεσαν να βρουν περισσότερο αξιόπιστο μάρτυρα. Χωρίς να το επιδιώξει βρέθηκε στην κόλαση και ξαναγύρισε για το καλό τους. Συγκινήθηκαν βαθιά και εντυπωσιάστηκαν.
Πιστεύω πως τα βιβλίο της Sandra Gregory αξίζει να διαβαστεί παντού και όχι μόνο στα σχολεία. Μέσω των εμπειριών της και του πειστικού απολογισμού της περιπέτειάς της, είναι βέβαιο πως σώθηκε και πως θα βοηθήσει και άλλους να σωθούν από μια τέτοια οδυνηρή δοκιμασία
Μια δοκιμασία από τις πιο σκληρές, που όμως έκρυβε μέσα της τη λύτρωση. Και, το πιο αξιοσημείωτο απ’ όλα είναι, πως η ίδια θεωρεί αυτό που της συνέβη ως ένα είδος θείου δώρου. Ένα θείο δώρο που θέλησε να το μοιραστεί μαζί μας.

Martin Bell

«Η Sandra Gregory έχει μια ιστορία να διηγηθεί. Είναι η ιστορία ενός μαρτυρίου το οποίο θα είχε λυγίσει τους περισσότερους ανθρώπους και παρ’ ολίγον να λυγίσει και την ίδια.
Τα λυτρωτικά χαρακτηριστικά του μαρτυρίου αυτού είναι το κουράγιο της και η αντοχή της καθώς και η διαρκής αγάπη και αφοσίωση της οικογένειάς της».
MARTIN BELL

... Μπαίνεις στο πετσί μιας κοπέλας που έκανε ένα τρομερό λάθος, αλλά δεν είναι εγκληματίας. Έκανε ένα έγκλημα, αλλά το πιο μεγάλο της έγκλημα ήταν η ανοησία της. Είναι ένα συναισθηματικό ταξίδι όπου η ηρωίδα μάς διηγείται τις εφιαλτικές της εμπειρίες μέχρι την δικαίωση, που γι‘ αυτήν αγωνίσθηκε με νύχια και με δόντια. Σχεδόν έκλαψα. Αυτό το βιβλίο δεν μας λέει ότι η Σάντρα δεν παραδέχεται το έγκλημά της, αλλά ότι αυτά που πέρασε ήταν τρομερά. Δεν ζητάει τη συμπόνια μας, αλλά διηγείται τη φρικτή περιπέτειά της για να αποτρέψει άλλους νέους να κάνουν αυτό το εφιαλτικό ταξίδι που η ίδια έκανε. Διαβάστε αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο...

... Πριν ακόμη διαβάσω την πρώτη σελίδα αυτού του βιβλίου αναρωτιόμουν πώς θα ήταν δυνατό να γράψεις αυτή την ιστορία και να μην παρασυρθείς στο να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου. Η συγγραφέας περιγράφει και εξηγεί τις εμπειρίες της τόσο ξεκάθαρα και τίμια και σε κάνει να νιώθεις τέτοια συγκίνηση, που νομίζεις ότι βγήκες μόλις από τις φυλακές της Ταϊλάνδης...