Για τους δύο ποιητές ο χώρος της γλώσσας είναι εκείνος που πρέπει να υποστεί την ανανεωτική επέμβαση του ποιητή, ούτως ώστε από τετριμμένη γλώσσα της κοινής επικοινωνίας, από άψυχα υλικά στοιχεία και σημαινόμενα που έχουν ακινητοποιηθεί στην αυθαίρετη σχέση με τα σημαίνοντα, να μετατραπούν σε δομικά στοιχεία μιας νέας πραγματικότητας και φορείς της πληρότητας της ουσίας των αντικειμένων και των όντων. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι και οι δύο δημιουργοί στρέφονται προς μια πρωτογλωσσική εποχή του ανθρώπου, όπου αναζητούν την επαφή του με τη γλώσσα, προκειμένου να αποκαταστήσουν τη σχέση τους, και κατ’ επέκταση τη σχέση όλων των ανθρώπων, με τον κόσμο.