Η ποίηση των στίχων και των τραγουδιών βασίζεται ως επί το πλείστον στην προσωδία, δηλαδή στη σύνθεση με μουσική, ρυθμό, μέτρο, ισοσυλλαβία, ομοιοκαταληξία. Οι διαφορές ανάμεσα στην ποίηση των τραγουδιών και την «άλλη» ποίηση είναι περισσότερο διαφορές που εντοπίζονται στην εξωτερική μορφή και όχι στην ουσία. Η εμπειρία της μελοποιημένης ποίησης, εντός της σχολικής τάξης, γίνεται ευκολότερα βίωμα από τα παιδιά και τους εφήβους λόγω της επικοινωνιακής αποτελεσματικότητας των τραγουδιών, η οποία φέρνει κοντά ανθρώπους της ίδιας ή και διαφορετικής πολιτισμικής παράδοσης. Το τραγούδι αποτελεί το πλέον κατάλληλο πεδίο για την ανίχνευση στερεότυπων απόψεων, συλλογικών βιωμάτων, πολιτισμικών και άλλων στοιχείων, ενώ συχνά μεταδίδει πολιτικά ή κοινωνικά μηνύματα. Η ποιητική του στίχου βοηθά τους μαθητές να εξασκούνται στην ακρόαση των τραγουδιών, στην προφορική εκφορά-απαγγελία του στίχου, αλλά ταυτόχρονα η προσοχή τους στρέφεται στο ουσιώδες, ενδιαφέρον και πολλές φορές, ανατρεπτικό μήνυμα. Η ποίηση των τραγουδιών οδηγεί σταδιακά τους μαθητές στο μελοποιημένο ποιητικό λόγο και ουσιαστικά στην ίδια την ποίηση. Μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις ποίησης που ανταποκρίνεται στην προσληπτική ικανότητα του παιδιού ή του εφήβου είναι η ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη Τα Ρω του Έρωτα. Η φιλοσοφία της ζωής ή άλλοτε η θυμόσοφη διάθεση (την ευνοεί το τραγούδι, είδος λαϊκότροπο από τη φύση του) που αβίαστα διαπερνά τα έργα αυτής της συλλογής, συμπίπτουν συχνά με την αυθόρμητη συμπεριφορά της παιδικής ή νεανικής ηλικίας. Η μελοποίηση είναι εκείνο το στοιχείο που συντελεί καταλυτικά στην πρόσληψη του υψηλού ποιητικού λόγου από τα παιδιά και τους μεγάλους, γι’αυτό και είναι αναγκαίο να επιδιώκει ο διδάσκων το συνδυασμό ποιητικού λόγου και μέλους.