Από την πρώτη κιόλας εμφάνιση της Συντεχνίας (1976) η κριτική υπογράμμιζε τη σχέση της με τον Μπόρχες. Ο Αλέξανδρος Κοτζιάς, που έγραψε το πρώτο κείμενο γι' αυτήν, σημείωνε: «Ο τρόπος της γραφής του Νάσου Βαγενά, για την ακρίβεια, είναι ένας από τους τρόπους του Μπόρχες». Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ παρατηρούσε: «Ο Βαγενάς κινείται σ' έναν από τους χώρους του Μπόρχες, τον δοκιμιακό, όμως από αυτόν δανείστηκε μόνο τη μεθοδολογία». Ο Αλέξης Ζήρας έγραφε: «Η Συντεχνία δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες του Βαγενά να εκμεταλλευτεί τα πρότυπα του Μπόρχες». «Ο Βαγενάς δημιουργεί κατά τον τρόπο του Μπόρχες», τόνιζε η Μαρία Παπαδοπούλου, το ίδιο και ο Κώστας Σταματίου: «Στη Συντεχνία η γραφή αλά Μπόρχες προσγειώνεται με ηλεκτρονικήν ακρίβεια στο χώρο της ελληνικής γλώσσας (και φιλολογίας)». Αλλά και όλοι όσοι αναφέρονται στις διακειμενικές σχέσεις της Συντεχνίας μιλούν για μπορχεσιανές καταβολές.
Ο πρώτος, βέβαια, που μίλησε γι' αυτές τις σχέσεις ήταν ο ίδιος ο Βαγενάς μέσα από το ίδιο το κείμενο της Συντεχνίας: