Μέσα από αυτή τη διαδρομή στην ποίηση της Αριστέας Παπαλεξάνδρου καταδεικνύεται. το ώριμο της γραφής της και το άνοιγμά της σε θέματα επίκαιρα και διαχρονικά με το ύφος της, με την τεχνική της ειρωνείας και του σαρκασμού και με μια ειλικρίνεια που ματώνει, καθώς αφήνει να φανούν οι ρωγμές στο είναι του ανθρώπου. Γράφει ποιήματα λιτά χωρίς μαλάματα και στολίδια –όπως θα έλεγε ο Σεφέρης–, που εστιάζουν στο καίριο και το αυθεντικά ποιητικό. Η κατάθεσή της τιμάει τα ελληνικά γράμματα και είμαι πεπεισμένη ότι η προσφορά της θα είναι γόνιμη με συνέπεια και συνέχεια, χωρίς υποχωρήσεις στο εύκολο και ευτελές.