Ποιο είναι λοιπόν το ιδιαίτερο στην αναζήτηση του κοινωνικού στοιχείου στο έργο του Βαρβιτσιώτη; Η ποίηση, έλεγε ο σπουδαίος ʼγγλος ποιητής M. Arnold είναι στο βάθος κριτική της ζωής, σύμφωνα με τους όρους όμως που έχουν θεσπίσει οι νόμοι της ποιητικής αλήθειας και της ποιητικής ομορφιάς. Αυτό το δεύτερο (την ποιητική ομορφιά δηλαδή), όπως παρατηρεί ο Βύρων Ραίζης, πολλοί στρατευμένοι ποιητές που άφησαν σ’ ακραίες περιπτώσεις τις ερπύστριες ενός στόχου ν’ αλώσει το Λόγο τους, την έχουν ξεχάσει. Όμοια με τον τρόπο που πολλοί λειτουργικοί διανοούμενοι της καθεστηκυίας τάξης έχουν «ξεχάσει» την κοινωνική κριτική.