Πώς γνωρίστηκα με τον Δημήτριο Χατζή τα έχω ξαναπεί. Έλεγα λοιπόν πως όταν καμιά φορά με ρωτούνε για τον Δημήτρη Χατζή αν τον γνώριζα, και τους λέω πως δεν είχα μιλήσει μαζί του παρά μόνο μια φορά, παραξενεύονται και δεν ξέρω γιατί. Ο ίδιος μάλιστα δε νομίζω πως ήταν από τους ανθρώπους που κυκλοφορούσαν πολύ. (Το ίδιο άλλωστε, σκέφτομαι τώρα, συνέβαινε και με τους άλλους «επαναπατρισθέντες»). Στην «Ώρα» του Μπαχαριάν, όπου είχε γίνει μια εκδήλωση για κείνον και είχε διαβάσει κείμενά του, ήταν τόσο πυκνό το ακροατήριο και, στο τέλος, πήγαν τόσοι πολλοί να τον χαιρετήσουν που θεώρησα ότι δεν είχε νόημα να τον πλησιάσω.