Ένα άλλο ζήτημα άξιο να επισύρει την προσοχή είναι η έμφαση που αποδίδει ο κ. Saunier στο ότι τα ακριτικά τραγούδια δεν μπορούν να συσχετιστούν με την ιστορία –είναι μυθικά, είναι παραλογές–, καθώς το είδος το ίδιο απωθεί ή εκτοπίζει την ιστορία και στις περιπτώσεις ακόμα, όπου «οι ιστορικές πραγματικότητες είναι έντονα παρούσες» (τραγούδια του γιου του Αρμούρη ή του γιου του Ανδρόνικου)• το είδος το ίδιο, θα έλεγα, δρα μυθοποιητικά. «Αποτελεί παλαιά ψευδαίσθηση, αλλά όπως φαίνεται πάντα ζωντανή, να πιστεύουμε ότι, όταν ένας μύθος αναφέρεται κατά κάποιο τρόπο σε ένα γεγονός ή σε μια ιστορική πραγματικότητα, το νόημα του μύθου φωτίζεται από τη στιγμή που επισημάναμε το γεγονός ή την εν λόγω πραγματικότητα