Πράγματι το συμβολιστικό μυθιστόρημα, που αποτελεί για την εποχή το νέο μυθιστόρημα, δεν έχει να κάνει με μια εξωτερική πραγματικότητα και ούτε ασχολείται με το να πει μια ιστορία με σειρά και να περιγράψει ένα χαρακτήρα από τη γέννηση ώς το θάνατο (Friedman 1981: 453). Η πραγματικότητα των συμβολιστών είναι μια μη ορατή πραγματικότητα που γίνεται κατανοητή μόνο μέσω της συνείδησης. Το συμβολιστικό μυθιστόρημα δεν καλείται να περιγράψει ή να αναφερθεί άμεσα σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αλλά σταδιακά να την υποβάλει με τη συμβολιστική μέθοδο, που μπορεί να χρησιμοποιεί σύμβολα ενός κόσμου πραγματικού όσο και ιδεατού, αλλά προπάντων σύμβολα που δεν επεξηγούνται.