Ο τίτλος της παρούσης εργασίας παραπέμπει στην ποιητική πρόζα του Maurice de Guerin «Ο Κένταυρος». Ένα κείμενο το οποίο, κατά την ομολογία της ʼννας Σικελιανού, αγαπούσε ο Σικελιανός και το οποίο, κατά τη διατύπωσή της, «ταυτίζεται με τη διάθεση» του ποιητή. Θα επιχειρήσω μιαν ανάγνωση του «Αλαφροΐσκιωτου» με αφετηρία την πρόθεση του κειμένου αυτού, τη δημιουργική του διάθεση, τους αναφορικούς άξονες της ρομαντικής του κοσμοαντίληψης. Αλλά βέβαια ο στόχος της εργασίας μου διόλου δεν θα είναι η παράλληλη ανάγνωση των δύο κειμένων. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πότε ακριβώς ο Σικελιανός ήρθε σε επαφή με την ποιητική πρόζα του Guerin, και εξάλλου λίγο θα με ενδιέφερε η χρονολογική διακρίβωση. Εκείνο που προτίθεμαι να διερευνήσω είναι η αντιστικτική σχέση των δύο κειμένων: προτίθεμαι να διαβάσω τον «Αλαφροΐσκιωτο» ως μια ποιητική κοσμοεικόνα η οποία δημιουργείται στον αντίποδα του «φυσικού υπερ-φυσικισμού» της ρομαντικής κοσμοαντίληψης του Maurice de Guerin. Έτσι, ελπίζω να φωτισθούν ορισμένες πλευρές της ποιητικής διάθεσης του Σικελιανού και να αναδειχθούν κάποιες από τις ποιητικές στάσεις του «Αλαφροΐσκιωτου» για τις οποίες, άλλωστε, ο ίδιος ο Σικελιανός έχει εκ των υστέρων μιλήσει, επιχειρώντας να τις ερμηνεύσει ή τέλος πάντων να τις διαφωτίσει. Θα δειχθεί, πιστεύω, έτσι πώς και γιατί ο Κένταυρος σωπαίνει μέσα στο ποίημα του Σικελιανού.