Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Δάλλας παρουσιάζεται στα γράμματά μας τον Σεπτέμβρη του 1944, λίγο πριν απ’ την απελευθέρωση, όταν μεσουρανούσαν τα επαναστατικά ιδανικά, τα όνειρα και τα οράματα της Αντίστασης για μια καλύτερη ζωή, με ένα σονέτο για τον Καρυωτάκη, τον ποιητή που εξέφρασε στα χρόνια του μεσοπολέμου την αίσθηση της ματαιότητας των ιδανικών, των ονείρων και των οραμάτων, αλλά με ένα πρωτότυπο για την εποχή, ειρωνικό, σαρκαστικό, σατιρικό και ελεγειακό ύφος που αντέδρασε στις καθιερωμένες στιχουργικές και γλωσσικές συμβάσεις και έδειξε το δρόμο για έναν άλλο τρόπο γραφής.