Οι Μογγόλες είναι η άρση κάθε αντινομίας, η ρήξη κάθε προκατάληψης, είναι η «εξημερωμένη θύελλα των συνειρμών». Κι ακόμα, εύθραυστες, απρόοπτες, ευάλωτες, αρχιτεκτόνισσες, ποιήτριες της καθημερινότητας. Ο ταξιδιώτης, Γιώργος Βέης, ανακαλύπτει πως τα σκιρτήματα στο χαρτί τον διδάσκουν τις μεταμορφώσεις, πως «η γεωγραφία» είναι «ένα δόγμα ηδονών» και η χώρα που τον φιλοξένησε «πήρε το όνομα του πάθους». Θα τελειώσω με ένα απόφθεγμα της τρέχουσας στιγμής που θυμίζει το σπαρτιατικό «λακωνίζει», «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι της επικοινωνίας ότι τότε και μόνο τότε αυτή επί της ουσίας επιτυγχάνεται».