Το νεότερο δράμα γεννιέται με την ανατροπή όλων αυτών των βεβαιοτήτων. Έρχεται να αποκαλύψει μια άλλη πλευρά της ύπαρξης, δέσμια των αντιφάσεών της, σε σύγκρουση με τον κόσμο και σε δυσαρμονία με τον εαυτό. Αμφισβητεί την ελευθερία και τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού του ατόμου και ονομάζει έναν έναν τους μηχανισμούς καταστολής και αυτοκαταστολής του: την κοινωνική αδικία, το ασύμβατο κοινωνικής και προσωπικής πραγμάτωσης, το ασύμπτωτο της ανθρώπινης επικοινωνίας, τον εσωτερικό διχασμό. Ο Μπύχνερ, ο Στρίντμπεργκ και ο Πιραντέλλο υπήρξαν –ο καθένας με τον τρόπο του– από τους πρωτεργάτες αυτής της ανατροπής στην αντί-ληψη του ατόμου για τον εαυτό του και τη σχέση του με τον κόσμο.