Τα καινοτομικά στοιχεία του μυθιστορήματος, που αναφέρθηκαν, μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσονται στην παράδοση που δημιούργησε το «νέο μυθιστόρημα», χωρίς ωστόσο ν’ αγγίζουν τις ακρότητές του: σε σύγκριση με άλλα ριζοσπαστικά φανερώματα του είδους, η Συβαρίτισσα δεν δημιουργεί κενά ή αμφισημίες ούτε ως προς την αιτιότητα και τη νομοτέλεια της πλοκής ούτε ως προς την ταυτότητα των μυθιστορηματικών προσώπων ή των μεταξύ τους σχέσεων. Η αφηγηματική της (ιδιοτυπία εξάλλου δεν εξαντλείται σε φορμαλιστικές αναζητήσεις, αλλά εξυπηρετεί τη διοχέτευση ενός σαφώς στρατευμένου λόγου, ο οποίος προκύπτει από μια διαρκή ερμηνευτική και κριτική ματιά πάνω στις ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές που σχετίζονται με τη γυναικεία ταυτότητα.