Είναι γνωστό ότι ο ποιητής σ. Έκτωρ Κακναβάτος πλήρωσε το δικό του τίμημα ζωής στα ξερονήσια της εξορίας και στους αντικομμουνιστικούς διωγμούς για την πρακτική του εμπλοκή στην πάλη για την επαναστατική «διάρρηξη των αδιεξόδων» και «το άνοιγμα οριζόντων προς τις Ουτοπίες». Η Κασσάνδρα, όμως, δε σώθηκε ακόμα. Και πάλι προμαντεύει καταστροφές και πάλι κανείς δεν την πιστεύει. Εκτός, ίσως, από κάποιους ποιητές κι επαναστάτες που επιμένουν ότι θα αλλάξουμε την μοίρα της λιγείας αηδόνος σε έναν καινούριο κόσμο πέρα από τον Οιδίποδα, πέρα από την πατριαρχία του Αγαμέμνονα και πέρα από τη δίποδη λέαινα που τον τσεκούρωσε στο ανδροσφαγείον των Μυκηνών.