Ο Κώστας Λιάπης με την εντιμότητα που τον διακρίνει διευκρινίζει στην εισαγωγή του δεύτερου τόμου πως αυτή θα αποτελεί μια υπενθύμιση της εισαγωγής στον πρώτο τόμο για να ενημερωθούν οι καινούργοι αναγνώστες. Τονίζει επίσης το θέμα των παραλλαγών και τους λόγους για τους οποίους τις περιλαμβάνει στην έκδοσή του. Πάλι υποδεικνύει τον τρόπο σύμφωνα με τον οποίον εργάστηκε, δείχνοντας και με τον τρόπο αυτόν απόλυτο σεβασμό στον αναγνώστη. Απόλυτο σεβασμό βεβαίως έδειξε στα ίδια τα κείμενα εκδεδομένα και ανέκδοτα, που «δεκαετίες τώρα» μάζευε στα δισάκια του καθώς περιπλανιόταν στα χωριά της Μαγνησίας ψάχνοντας την αλήθεια της δημοτικής μας ποίησης. Αλλά τι είναι η αλήθεια; Η αλήθεια, έτσι όπως τη θέλει ο Πλάτων, είναι η «αλη θεία», η θεία δηλαδή περιπλάνηση, διαβάζουμε στον «Κρατύλο». Και μόνο με την περιπλάνηση στα δύσβατα μονοπάτια της τέχνης και της επιστήμης μπορεί κάποιος να φτάσει τη δική του αλήθεια και να την κάνει κτήμα και των άλλων. Κι ο Κώστας Λιάπης την έφτασε.