Η Αναγάλλια / Κάποτε αναγάλλιαζα και με ένα μόνο δέντρο. / Ο αμολητός αέρας μ’ έκανε να τρέχω σαν παιδί. / Τον αγαπώ τον κόσμο· θέλω πιότερο κι από τον κόσμο / ή το μετείκασμα του εσώτερου ματιού. / Τη σάρκα κράζει η σάρκα, και το κόκαλο κράζει το κόκαλο. / Σε τούτη μέσα τη ζωή πεθαίνω, μόνος αλλά όχι μόνος.