Μεταξύ 1957 και 1963 ο Γιάννης Ρίτσος εγραψε το ’Αρχαiο θέατρο, που ανήκει στην ποιητική συλλογή Μαρτυρίες, σειρά πρώτη και περιέχεται στον ένατο τόμο των Απάντων του (Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. Θ', Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 229). Αν συσχετίσουμε το ανωτέρω δεδομένο με την Τέταρτη διάσταση, που συγκεντρώνονται ποιητικές συνθέσεις γραμμένες μεταξύ 1965 και 1972, θα διαπιστώσουμε ότι το ποίημα αυτό, σμικρόν το δέμας, γράφτηκε μετά τη Σονάτα του σεληνόφωτος (1956), στα χρόνια, όπου ο ποιητής εκπονούσε τη Χειμερινή διαύγεια (1957), το Χρονικό (1957), το Όταν έρχεται ο ξένος (1958), το Παράθυρο (1959), το Νεκρό σπίτι (1959), το Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού (1960) και τον Ορέστη (1962-1966). Κρίνοντας δέ από το περιεχόμενο αυτών των μακρού μήκους ποιημάτων μπορούμε κάλλιστα να υποθέσουμε ότι το ’Αρχαiο θέατρο πρέπει να γράφτηκε, προτού ο Ρίτσος καταπιαστεί τουλάχιστον με τη σύνθεση του Ορέστη, ενός ποιήματος σημαδιακού στην ποιητική συγκρότησή του, καθώς αποτελεί τον προπομπό των λοιπών καθαρά «θεατρικών» ποιημάτων του, που δίνουν και τον θεμέλιο φθόγγο όλης της Τέταρτης διάστασης.