Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε την Τέταρτη Διάσταση, μια συλλογή από δεκαεφτά ποιήματα περίπου δεκαοχτώ σελίδων το καθένα, ανάμεσα στα 1956-1972. Τα ποιήματα είναι γραμμένα σε μορφή δραματικού μονόλογου και σε δώδεκα απ’ αυτά χρησιμοποιεί κλασικό μύθο. […] Ο Ρίτσος, χρησιμοποιώντας κλασικούς μύθους αντικειμενοποιεί τις οδυνηρές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας του, την ένταση που αναπόφευκτα υπήρχε ανάμεσα σ’ αυτόν και στο Κομμουνιστικό Κόμμα, και τα φοβερά γεγονότα της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, στην οποία περιλαμβάνεται και το τραύμα της στρατιωτικής δικτατορίας που κράτησε από το 1967 ως το 1974. Τα ποιήματα επίσης εκφράζουν την ευθύγραμμη μαρξιστική άποψή του για τη ζωή, και την πεποίθησή του ότι ο πόλεμος είναι κακός και μάταιος. Όλα αυτά τα θέματα συγκλίνουν στην πρωταρχική έγνοια του για την ακεραιότητα του ατόμου.