Πρόκειται για τολμηρό και ιδιόμορφο, στη σύλληψη και γραφή του, έργο και γι’ αυτό γεμάτο προκλήσεις και ξαφνιάσματα. Ένας λόγος ανοικονόμητος, χυμώδης που άλλοτε ρέει πυρετικός και καυτός, σαν μέταλλο λειωμένο, και άλλοτε πάλι σαν ένας ορμητικός χείμαρρος που παρασέρνει στη ροή του τον ίδιο τον ποιητή και εν συνεχεία, τον αναγνώστη του. Μια περιήγηση σε χώρους ιδιωτικούς, κλειστούς και ταυτόχρονα, ανοιχτούς σαν ορίζοντες.