Ο ποιητής Γιώργος Γεωργούσης έχει δημοσιεύσει έως τώρα πέντε συλλογές με 366 συνολικά «ελληνικά χαϊκού», όπως επίμονα και κατά σύστημα τα αποκαλεί στα καλαίσθητα εξώφυλλα και στις σελίδες τίτλου των συλλογών αυτών. Εκ προοιμίου πρέπει να τονίσουμε δύο σημεία της εκδοτικής αυτής πρακτικής: α) την προτίμησή του προς το πυκνό και πρόσφορο για αποφθεγματική, γνωμική και φιλοσοφική διάθεση είδος και β) την ελληνικότητα με την οποία διαποτίζει θεματικά και ενδύει εξωτερικά τα ιδιότυπα αυτά τρίστιχα, η ειδολογική καταγωγή των οποίων δεν έχει ελληνικές ρίζες, αν και η λογική της σύνθεσής τους έχει ελληνικά πρότερα, αντλημένα ιδίως από τον αίνιγματώδη λόγο των Ιώνων φιλοσόφων, όπως θα προσπαθήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια. Βέβαια, στα μύχια της ειδολογικής κατασκευής των χαϊκού λανθάνει συλλήβδην το πνεύμα της Ανατολής, με τη ράθυμη θυμοσοφία της και τη θρησκευτική μεταρσίωσή της. Έτσι, παρότι το είδος αυτό δεν είναι ελληνικό, εντούτοις το πνεύμα της Ιωνίας που πλανάται στα συγκεκριμένα χαϊκού, με τον φυσιοκρατικό ιδίως τρόπο που εμφύσησε σ’ αυτά ο δημιουργός τους, οδηγεί στην μεγάλη μήτρα της Ανατολής.