Η λειτουργία του ποιητικού λόγου, ο χρόνος, η μνήμη και σωρεία συμβόλων διαθλώνται μέσα στα ποιήματα της ενότητας «Από την αλληλογραφία με τον Ερμογένη» του Γιώργου Γεωργούση. Ο Γεωργούσης υποστασιοποιεί τη συλλογιστική πλευρά της ποίησης, που δεν έχει να κάνει με έννοιες και κρίσεις, αλλά περισσότερο με τον τρόπο που συνέχεται εσωτερικά μέσω των καθαρά λογικών μορφών και εκείνων που αναφέρονται στον κόσμο των ανακειμένων, παράγοντας το νόημα των δικών του συλλογισμών, μέσω μιας λογικής που θυμίζει εκείνη των ονείρων. Τον συγκεκριμένο ποιητικό κύκλο (που ανήκει στην ποιητική συλλογή «Πήλινη φύση») τον αποτελούν δεκαοκτώ ποιήματα αριθμημένα με ελληνικά σημεία (α' - ιη') συν δύο ακόμη ποιήματα χωρίς αρίθμηση, ένα στην αρχή με τον τίτλο «Παρνασσός» και ένα στο τέλος με τον τίτλο «Υστερόγραφα για τον Ερμογένη και χαιρετισμοί». Το ποίημα («Παρνασσός») προμετωπίδα της ενότητας έχει το ρόλο αγγελίας και αναφέρεται στον προορισμό του ποιητή να μιλήσει για τα διφορούμενα και τα ασαφή.