Στην εργασία αυτή θα εξετάσουμε τη συμβολή της αντίθεσης στην ανάδειξη βασικών αντινομικών εννοιών του ποιητικού του λόγου, όπως είναι η ζωή, η φύση, η ομορφιά, η μνήμη, το φως αλλά και ο θάνατος, η σκιά, ο πόνος, η δυστυχία στις συλλογές Φωνήεντα δέντρα (2006) και Ελεγεία και φούγκα του Ξένου και της Λευκής (2008). Τα Φωνήεντα δέντρα, μια από τις τελευταίες συλλογές του Γ. Γεωργούση, περιλαμβάνουν και ποιήματα προ-γενέστερων χρόνων. Κατά κάποιον τρόπο στη συλλογή αυτή εγγράφεται η εξέλιξη του ποιητή. Από την άλλη η συλλογή Ελεγεία και φοόγκα του Ξένου και της Λευκής, ως τελευταίο μέχρι στιγμής ποιητικό δημιούργημα, μαρτυρεί τις αναζητήσεις, τους προβληματισμούς και τις αισθητικές επιλογές στις οποίες έχει κατασταλάξει ο ίδιος. Στις συλλογές αυτές η αντίθεση δεν υλοποιείται με την απλή παράθεση αντίθετων εννοιών