Το ʼνθρωποι και σπίτια (1955) δεν είναι, βέβαια, ένα μυθιστόρημα για το ποδόσφαιρο, αλλά περικλείει το ποδόσφαιρο ως αξιοποιήσιμο υλικό στη θεματική και στην εικονοποιία του. Στο κείμενο αναπλάθεται ρεαλιστικά η μετακατοχική Ελλάδα με επίκεντρο μια γειτονιά της Αθήνας με κοινωνικά και ψυχικά «τσαλακωμένους» ανθρώπους, γειτονιά που είναι βαθιά πληγωμένη και ως προς την υλική-χωροταξική της υπόσταση (καμένα σπίτια).