Η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου από τις πρώτες κιόλας συλλογές της φανέρωσε την ποιητική ευαισθησία της, την πηγαιότητα της έκφρασης, τις μεταφυσικές της αναζητήσεις, την υπαρξιακή αγωνία της και το έμφορτο από τη βιβλική και χριστιανική παράδοση μήνυμά της. Θα αναφερθώ ενδεικτικά στις κρίσεις ορισμένων μόνο διακεκριμένων κριτικών και ανθρώπων των γραμμάτων. Ο ακαδημαϊκός και φιλόσοφος Κωνσταντίνος Τσάτσος γράφοντας για την ποιητική συλλογή της «Το Φως του Προσώπου σου» σημειώνει ότι έχει «την γνησιότητα της αληθινής ποίησης». Ο επίσης φιλόσοφος και δοκιμιογράφος Χρήστος Μαλεβίτσης κρίνοντας την ποιητική συλλογή «Μυστικό πέρασμα» γράφει μεταξύ άλλων τα εξής χαρακτηριστικά: «Η Μαρία Λαμπαδαρίδου είναι στην πνευματική της σύσταση το πιο ευαίσθητο ηχείο που διαθέτουν τα ελληνικά γράμματα, μια αιολική άρπα που οι χορδές της είναι τόσο λεπταίσθητες ώστε να πάλλονται από την πνοή της κοσμικής αύρας, και της πιο απαλής αύρας, η οποία προτού δυνηθεί να θροΐσει τα φύλλα ήδη καταθροεί την ακροσφαλή ψυχή της και τη ρίχνει σε οδύνη ή σε έκσταση».