— Σέλμα, μου είπες πως διάβασες το βιβλίο του Αλεξανδρόπουλου με το μολύβι στο χέρι και πως ο Τολστόι του έγινε για σένα μια μεγάλη σχολή της ελληνικής γλώσσας. Πες μου τι ένιωσες κλείνοντας το βιβλίο, δώσε μου να αισθανθώ τη γεύση που σου έμεινε μετά την ανάγνωση. — «Εικόνες φυλαγμένες στη μνήμη, από κείνες που γυρίζεις, τις ξανακοιτάζεις, σε ξανακάνουν παιδί. Λάμπουν με όλες τους τις λεπτομέρειες, τους ήχους, τα χρώματα, όσο μεγάλη και να ’ναι η απόσταση από τότε ως τώρα». Θυμάσαι, αυτά γράφει ο Αλεξανδρόπουλος στις σελίδες 108-109, αμέσως μετά την καταπληκτική μετάφραση μιας σελίδας Ημερολόγιου του Τολστόι, όπου ο μεγάλος συγγραφέας ανακαλεί στη μνήμη του τις παιδικές αγαπημένες εικόνες. Σου απάντησα λοιπόν με τα λόγια του ίδιου του Αλεξανδρόπουλου.