Ο τίτλος Η διαλεκτική πορεία και η διαλεκτική της μνήμης στην ποίηση του Τίτου Πατρίκιου εμπεριέχει μια προφανή αντίφαση. Υποθέτει ότι θα μπορούσε κανείς να μιλήσει ή ακόμα να ερμηνεύσει συστηματικά την ποίηση χρησιμοποιώντας τους τρόπους και τις μεθόδους του αναλυτικού λόγου, ενώ την ίδια στιγμή αναγνωρίζει και αποδέχεται τον κοινό τόπο της κριτικής ότι η αναλυτική σκέψη αδυνατεί να προσδιορίσει με ακρίβεια την ποιητική εμπειρία. Διότι η αισθητική συγκίνηση είναι αυτό που βιώνεται, αλλά δύσκολα εκφράζεται και ακόμα δυσκολότερα ερμηνεύεται με τις λογικές κατηγορίες της αναλυτικής σκέψης. Είναι εύλογο, συνεπώς, να προταχθούν οι απαραίτητοι όροι που θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν το περιεχόμενο ενός τέτοιου τίτλου.