Ο ΠΟΘΟΣ είναι ένα έργο γραμμένο με μια τέλεια δομή μαθηματικής συνδυαστικής, η οποία αφορά τόσο στη θεματική εξέλιξη όσο και στη σχηματική δομή του, γιατί περιέχει μια λειτουργική αμοιβαιότητα των προσώπων του. Στην αντιπαραβολή του πραγματικού με το επιθυμητό, τα λόγια είναι ψέμα, το κρύο είναι μεταφορική έκφραση της ανάγκης για αγάπη, το τηλέφωνο είναι όπλο, ένα όπλο της εποχής μας, το αίμα είναι σύμβολο της ένωσης και τραγικό στοιχείο. Και στην αναμονή, που θυμίζει εκείνη του Γκοντό, βρίσκουμε την αναμονή του τίποτα ή την αναμονή ανάμνησης του πόθου.