Κοκκινομάλλης χρυσικός από τα ουράνια τα ύψη / στο σκυλολόι φως χύνει κάτω, πού τα λιάζει τέζα· / ή νύμφη Δάφνη στο πι πλέκει και στο φι πλερέζα / για σένα που ούτε γρόσι δε σαλιώνεις να σου σκύψει.