Το βιβλίο της Κυριακής Πετράκου δεν ξεφεύγει ποτέ από το πλαίσιο μιας αυστηρά οργανωμένης και τεκμηριωμένης επιστημονικής μελέτης (οι βιβλιογραφικές παραπομπές αφθονούν και προσφέρουν ερεθίσματα για έρευνα σε κάθε μελετητή του Καζαντζάκη), αλλά και διαβάζεται ευχάριστα από κάθε καλλιεργημένο μη ειδικό αναγνώστη, καθώς διακρίνεται για το έντονα προσωπικό του ύφος, τη γλαφυρή γλώσσα του και τον πλούτο των πληροφοριών σχετικά με πρόσωπα και πράγματα του θεατρικού παρελθόντος μας (από τις σελίδες του περνούν συναρπαστικές προσωπικότητες που κάποτε διασταυρώθηκαν άμεσα ή έμμεσα με το θέατρο του Καζαντζάκη όπως, για παράδειγμα, ο Ξενόπουλος, η Κοτοπούλη, η Κυβέλη, ο Θεοτοκάς, ο Μινωτής, ο Σολομός, ο Κατράκης). Πρόκειται για μία πολύ σημαντική προσφορά που μακάρι να οδηγήσει σε ουσιαστική επανεκτίμηση της δραματουργίας του Καζαντζάκη τόσο στην επιστημονική όσο και στη θεατρική κοινότητα.