Ξεκινώ με την ευρωπαϊκή απήχηση των τελευταίων μυθιστορημάτων του γιατί το έργο του Καζαντζάκη δεν διαβαζόταν και πολύ στην Ελλάδα πριν από τη δεκαετία του ’60. Ναι, έκανε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα ως θεατρικός συγγραφέας κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, όμως αυτό γρήγορα ξεθύμανε με συνέπεια να διαβάζεται κυρίως ως συγγραφέας ταξιδιωτικών αφηγήσεων και να γίνεται δεκτός ως φιλόσοφος παρά ως καλλιτέχνης, μέχρι τη στιγμή που βρήκαν απήχηση στη Δυτική Ευρώπη τα μυθιστορήματα του και, αργότερα, περιέργως, στην Αμερική και η Οδύσσεια. ʼρα το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι είδους αρμονία υπήρξε ανάμεσα στο συγγραφέα και τους αναγνώστες του;