Η πληθώρα των υπαινιγμών που κάνει ο Καζαντζάκης στις πολλαπλές αντιλήψεις γύρω από την έννοια του Θεού, η έμφαση του στις έννοιες του μηδενισμού, της σιωπής και της αβύσσου καθώς και η έντονη κριτική, την οποία άσκησε μέσω των μυθιστορημάτων του στον κλήρο και τις εκκλησιαστικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει διαφορετικές ερμηνείες του έργου του. Από τους κριτικούς εκείνους, οι οποίοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν θεολογικά το έργο του, άλλοι τονίζουν τις μηδενιστικές τάσεις του και άλλοι προχωρούν σε μια πιο θετική θεολογική αποτίμηση του έργου του, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα τη θεολογία της ανέλιξης. Όπως ο Καζαντζάκης, έτσι και ο Μπέκετ γνωρίζει καλά τη χριστιανική παράδοση και αντλεί στοιχεία από αυτή.