Όσα, ωστόσο, έθιξα επιτροχάδην και συνοπτικά για τη σχέση ομοιότητας και αναλογίας της Οδύσσειας με τον Δωδεκάλογο του Γύφτου, είναι, νομίζω, αρκετά για να πείσουν ότι η μονομέρεια της πρόσληψης του ποιήματος του Καζαντζάκη ως έργου χωρίς προηγούμενο στη νεοελληνική μας ποίηση, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό, όπως είπα και στην αρχή, για τη μερική και αποσπασματική ως τώρα αποτίμηση της Οδύσσειας ως λογοτεχνήματος.