Η υπόθεση του ιντερμεδίου είναι απλή: Η δόνια Λορέντσα, 15 χρόνων, παντρεύεται τον Κανιθάρες, έναν πλούσιο γέρο, ανίκανο και ζηλιάρη. Στην πρώτη εικόνα του ιντερμεδίου μαθαίνουμε κιόλας το παράπονό της: απολαμβάνει δώρα, χρήμα, στολίδια και άλλα πολλά, δεν έχει όμως ακόμα γνωρίσει τους «καρπούς» του γάμου. Η γνώμη της γι’ αυτή την κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες: «Τι να το κάνω που ζω μες στα πλούτη φτωχιά, και πεθαίνω της πείνας… με στρωμένο το τραπέζι;» Ο πλούτος χωρίς έρωτα είναι φτώχεια. Είναι μια μορφή σκλαβιάς. Ο γάμος χωρίς σωματική και πνευματική επαφή μετατρέπεται σε μια νόμιμη δουλεία. Είναι μια σχέση υποτέλειας.