Και πραγματικά, ο Ντοστογιέβσκη τοποθετεί τους ήρωές του σε θέσεις χωρίς διέξοδο και χαίρεται να τους υποβάλλει σε όλων των ειδών τις δοκιμασίες. Ανάμεσα από αβύσσους ηθικής κατάπτωσης, και ανάμεσα από όλα τα βασανιστήρια του πνεύματος, τους οδηγεί στο έγκλημα, στην αυτοκτονία, στην αποβλάκωση, στο γεμάτο παραληρήματα πυρετό και στην τρέλα. Θα έλεγε κανείς πως ο Ντοστογιέβσκη βασανίζει κάποτε τα αγαπημένα του θύματα «χωρίς άλλο σκοπό παρά μόνο για να χαρεί τα βάσανά τους». Ναι, είναι πραγματικά ένας δήμιος, ένας ηδονιστής του πόνου, ο Μέγας Ιεροεξεταστής των ψυχών, ένα «σκληρό ταλέντο».