Τολμηρός πρωτοπόρος, ο Γκοβόστης. Διαλέξτε. Εδώ και μισόν αιώνα, κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο με μονοτονικό, Τορτίλα Φλατ (Η κοιλάδα της Τορτίλα) του Τζον Στάινμπεκ. Το διασκέδασε, γιατί το έδωσε σε κύκλο γνωριμιών λίγο πριν κυκλοφορήσει και κατόπιν, ρωτούσε να μάθει τις αντιδράσεις. Ε λοιπόν, θυμάμαι πολύ καλά και το λέω βάζοντας και τα δυο χέρια στη φωτιά. Οι κυρίες του κύκλου της γιαγιάς σου Ελένης, Κωστάκη, το διάβασαν με μεγάλη ευκολία και δεν έπεσε στην αντίληψή της η έλλειψη τόνων. Θέλει θέατρο, έτσι ξαφνικά όπως μας φαίνεται εμάς, τους απέξω. Ζητάει γραπτώς την άδεια από τον Ευγένιο Ο’Νηλ να μεταφράσει και να εκδώσει τα θεατρικά του. Η απάντηση του χάθηκε –δεν κρατούσε αρχείο, θυμάμαι, ξανάγινε λόγος κι είμαστε τέσσερις στο γύρο– δήλωνε τη χαρά του να ξέρει πως θα βρει αναγνώστες και θεατές στη χώρα που γέννησε το θέατρο. Αρνείται τα συγγραφικά δικαιώματα. Ζητά μόνον την αξία ενός δολαρίου, συμβολικά, σε ελληνικό χαρτονόμισμα ως ενθύμιο της συνεργασίας. Κι έτσι εκδίδονται δώδεκα θεατρικά του Ο’Νηλ, μονομιάς, το ένα πίσω από το άλλο.