Ίσως η απάντηση δεν έφτασε ποτέ· στο σημείο αυτό έχουμε κάποιο κενό στην αλληλογραφία των συγγραφέων μας. Τα ταχυδρομεία δεν λειτουργούν πάντοτε απρόσκοπτα, κάποιες επιστολές χάνονται. Στο διάστημα που ακολουθεί πάντως, ο Πρεβελάκης ευχαριστεί τη Μέλπω για την όλη μέριμνα της να μεταφραστεί το Χρονικό, διαβάζει τις ποιητικές συλλογές της, που εκείνη του στέλνει, και εκφράζεται θερμά γι’ αυτές. Από τη μεριά του, φροντίζει κι αυτός να της στέλνει τα βιβλία του· σχόλιο στο θεατρικό έργο Ηφαίστειο και αυτοσχόλιο ταυτόχρονα συνιστά η τελευταία επιστολή της Αξιώτη, που έχουμε στα χέρια μας, χρονολογημένη στις 22.1.1963, από το Βερολίνο: