Τα δοκίμια του με τίτλο Βραχέα και Μακρά που παραπέμπουν σε ποιότητα φωνηέντων (προσωδία) έχουν σαφή δομή, καθώς χωρίζονται σε δύο μέρη εκ των οποίων το πρώτο εμπεριέχει κείμενα που αναφέρονται στην Ποίηση και το δεύτερο κείμενα για τη Γλώσσα και το Λόγο. Τα θέματα, που θίγονται στα δοκίμια για την Ποίηση, τον Ποιητή και τη Γλώσσα, είναι παρόντα τόσο στην ποίηση όσο και σε συνεντεύξεις και ομιλίες του ποιητή. Έτσι, ο αυτουργός της ποίησης, ο ποιητής, ορίζεται από τον Έκτορα Κακναβάτο ως «το υποκείμενον ενός παραληρήματος που εκπορεύεται από την αναντιστοιχία πραγματικότητας και γλώσσας».