Συμπερασματικά, η συμβολή αυτής της διατριβής στην έρευνα του έργου του Ελύτη συνίσταται στο ότι για πρώτη φορά διερευνάται το σύνολο των αντιλήψεων του ποιητή για την υπέρβαση της ιστορίας. Καταβλήθηκε προσπάθεια για ερμηνευτική προσέγγιση των συναφών ιδεών του Ελύτη που αφορούν στο παρόν και την υπέρβασή του, στο πολιτισμικό παρελθόν για την «κατασκευή» μιας Ελλάδας υπερβατικής και στο μέλλον ως προοπτική ευτοπίας με κύρια στοιχεία την ηθική και την αισθητική, στις οποίες υπόκειται η κοινωνική και ιστορική παράμετρος, πάντα στο πλαίσιο βέβαια της τέχνης του μεταμορφώνεσθαι.