«Η Ρυθμοανάλυση κατά τον Γκαστόν Μπασελάρ είναι τόσο μια κριτική επικεντρωμένη στη φαντασία και τους ρυθμούς της όσο και μια παιδαγωγική, που βοηθά τον αναγνώστη ποιημάτων να αποκτήσει συνείδηση ποιητή. Σκοπός της δεν είναι τόσο να αποκαταστήσει το αντικείμενό της όσο να συγκροτήσει ένα υποκείμενο, ένα νέο κείμενο που στοχεύει να φωτίσει ό,τι είναι αόρατο στο αρχικό κείμενο, να ανακαλύψει τη βαθιά του αλήθεια». Έχοντας ως θεωρητικό υπόβαθρο τη Ρυθμοανάλυση του μεγάλου «penseur des rythmes» («στοχαστή των ρυθμών»), η Αθανασία Τσατσάκου στο βιβλίο της με τον τίτλο La Rythmanalyse selon Bachelard ou l’ education poetique, περνά στην ποιητική ανάγνωση τεσσάρων Γάλλων ποιητών του 20ού αιώνα, μέσα από τη ρυθμοαναλυτική διαδικασία, που αποτελεί μέθοδο προσέγγισης ενός ποιητικού έργου. Στηριζόμενη στο γεγονός ότι ποίηση και ρυθμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένα καθώς και στο ότι ο Μπασελάρ επίσης διαβλέπει μια «δυναμική του ρυθμού στη δομή βάσης της ποίησης» (RSB, σ. 11) η συγγραφέας συνδέει τη «διδασκαλία της ποίησης και την ερμηνευτική με το μάθημα του φιλοσόφου» (στο ίδιο).